Λίγα λόγια για μένα
Ονομάζομαι Αραβανή Βιβή, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησα από το Παιδαγωγικό Τμήμα του ΑΠΘ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το πρώτο πράγμα που άκουσα, στην πρώτη μου παρακολούθηση στο πανεπιστήμιο, από έναν καθηγητή:"Τι ήρθατε να κάνετε εδώ κορίτσια; Με μαθηματική ακρίβεια θα διοριστείτε στα 72 σας χρόνια!!!!!!!!" Τα πράγματα όμως στη διάρκεια άλλαξαν και έτσι δουλεύω σε δημόσια νηπιαγωγεία από το 2004. Ας το "κρατήσουν" αυτό οι νέες συναδέλφισσες και ας μην απογοητεύονται από το σημερινό εργασιακό καθεστώς. Είμαι παντρεμένη και έχω τρία παιδιά- δύο αγόρια, 14 και 9,5 χρονών και μία κόρη 5 χρονών. Μου αρέσει πολύ το διάβασμα και οι υπολογιστές.

 

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;

Πάντα από μικρή, ήθελα να γίνω εκπαιδευτικός, να διδάσκω. Δεν το είχα ξεκαθαρίσει όμως ακόμα μέσα μου. Όταν πέρασα στο Νηπιαγωγών με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, ανακάλυψα ότι μου άρεσε!

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό: κάνω το επάγγελμα που μου αρέσει. Ξυπνάω και πάω στη δουλειά χαρούμενη. Έχοντας κάνει διάφορες δουλειές μέχρι να διοριστώ, μπορώ να εκτιμήσω πόσο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι αυτό, όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε. Η δουλειά μου δεν με κάνει να βαριέμαι, πάντα έχω να ανακαλύψω κάτι καινούριο μαζί με τα παιδιά, μαζί τους μαθαίνω κι εγώ, εκπλήσσομαι ευχάριστα κάθε φορά που σχεδιάζω να κάνουμε κάτι και καταλήγουμε σε πράγματα που δεν τα φαντάστηκα!
Αυτό που πραγματικά δε μου αρέσει καθόλου είναι η γραφειοκρατία, τα έγγραφα που πρέπει να συμπληρώνω και οι αρνητικές κριτικές κάποιων ανθρώπων για το επάγγελμα του εκπαιδευτικού.

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Ξεκίνησα με το 1niporaiokastrou.blogspot.gr. Eίναι το blog που έφτιαξα κατά τη διάρκεια της επιμόρφωσης του Β΄Επιπέδου. Έκανα τις πρώτες μου προσωπικές αναρτήσεις και στη συνέχεια -ως διαχειρίστρια- δημοσιεύω και τις δουλειές των συναδέλφων.

Φέτος το Σεπτέμβρη, έκανα ένα καινούριο ξεκίνημα πιο προσωπικό, το nipiagogeioudraseis.blogspot.gr.

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Θεώρησα ότι είναι ο καλύτερος τρόπος αρχειοθέτησης της δουλειάς μου και ένας τρόπος ενημέρωσης των γονιών για το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα σε μία τάξη νηπιαγωγείου.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;

Προσωπικά δε δημοσιεύω όλα όσα κάνουμε στο σχολείο και οι αναρτήσεις μου γίνονται συνήθως μετά την ολοκλήρωση ενός θέματος. Αφιερώνω λίγο χρόνο καθημερινά για την οργάνωση των αρχείων μου, πράγμα όμως που με χαλαρώνει ανάμεσα στα τρεξίματα της ημέρας καθώς αποτελεί προσωπικό χρόνο που τον διαθέτω όπως μου αρέσει.

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

 

ΒΙΒΛΙΟ: Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΦΗΚΑΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΞΟΥΡΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΔΙΑΠΛΑΣΗ

ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ: ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

 

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η Σφήκα είναι πλέον η νέα βασίλισσα των Χρυσομελισσών. Ο λαός υποφέρει κάτω από τη βασιλεία της, γιατί τους αναγκάζει να δουλεύουν ολημερίς για να απολαμβάνει εκείνη πλούτη και πολυτέλειες.
Στο μεταξύ η πραγματική διάδοχος του βασιλείου και εγγονή της Μελισσόφης, η πανέμορφη Μελίσσα, μεγαλώνει σαν απλή εργάτρια, χωρίς να γνωρίζει ούτε και η ίδια την πραγματική της ταυτότητα. Με τον αγαπημένο της Μελισσινό και ένα άλλο ζευγάρι φίλων, αποφασίζουν να δραπετεύσουν από το βασίλειο και να ζήσουν μαζί κάπου αλλού.
Όταν όμως η Σφήκα αντιλαμβάνεται τη φυγή τους, τρελή από θυμό διατάζει να τους φέρουν πίσω με κάθε τρόπο…

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ

Η συνέχεια της ιστορίας του βιβλίου "Ένα ευτυχισμένο βασίλειο" μας περιγράφει τη βασιλεία της Σφήκας και το πόσο δύσκολα περνάει ο λαός της. Θα καταφέρουν η Μελίσσα και ο Μελισσινός να αλλάξουν την κατάσταση; Και ποιο γεγονός θα "ξυπνήσει" το λαό του βασιλείου να αντιταχθεί επιτέλους στην κακιά και άδικη Σφήκα; Κι εκείνη θα μείνει έτσι ή θα θελήσει εκδίκηση; Η συνέχεια στο βιβλίο... Όσοι διαβάσετε το πρώτο βιβλίο θα θελήσετε σίγουρα να μάθετε τη συνέχεια και όχι άδικα!

Με μια υπέροχη εικονογράφηση το βιβλίο αυτό θα μας ταξιδέψει στο βασίλειο των Χρυσομελισσών για μια ακόμη φορά!

ΤΟ KINDYKIDS.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ:

Για το συγκεκριμένο βιβλίο το KindyKids.gr προτείνει:

Δραστηριότητες:

Να βρούμε πληροφορίες για τις μέλισσες

Να χρησιμοποιήσουμε το βιβλίο ως αφορμή για να μιλήσουμε για τη Δημοκρατία

Να χρησιμοποιήσουμε το βιβλίο ως αφορμή για να μιλήσουμε για τη δικαιοσύνη και την αδικία

Να χρησιμοποιήσουμε το βιβλίο ως αφορμή για να μιλήσουμε για την πλεονεξία και την κακία

Να ζωγραφίσουμε το αγαπημένο μας περιστατικό της ιστορίας

Να φτιάξουμε τους ήρωες της ιστορίας με χαρτόνι

ΒΙΒΛΙΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΠΑΤΣΟΥΛΙΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:  ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΕΙΡΑ: Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ: ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

 ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η ιστορία της Κωνσταντινούπολης και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δοσμένη με απλά, διασκεδαστικά στιχάκια που βοηθούν το παιδί να κάνει μια πρώτη γνωριμία με τη πόλη που σηματοδοτεί μια σημαντική περίοδο του ελληνικού πολιτισμού.

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ

Γραμμένο σε έμμετρο λόγο προσκαλεί ακόμη και τα μικρότερης ηλικίας παιδιά να γνωρίσουν τα βυζαντινά χρόνια και τη μεγαλοπρέπεια της Κωνσταντινούπολης. Αναφέρεται σε κάποια από τα πιο σημαντικά γεγονότα της Κωνσταντινούπολης και δίνει το έναυσμα για διάφορες σχετικές δραστηριότητες. Η δομή του κειμένου είναι τέτοια που θυμίζει σε κάποια σημεία του κόμικ, γεγονός που κάνει την ανάγνωση του βιβλίου ακόμη πιο προσιτή στα παιδιά.

Η εικόνογράφηση φωτεινή με χρώματα που παραπέμπουν στα βυζαντινά χρόνια μπορεί να αποτελέσει από μόνη της αφορμή για να αναζητήσουμε με τα παιδιά πληροφορίες και εικόνες από τα χρόνια εκείνα.

ΤΟ KINDYKIDS.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ:

Για το συγκεκριμένο βιβλίο το KindyKids.gr προτείνει:

Δραστηριότητες:

Να βρούμε επιπλέον πληροφορίες για την Κωνσταντινούπολη στο διαδίκτυο

Να βρούμε εικόνες από τα βυζαντινά χρόνια και να τις εκτυπώσουμε

Να δραματοποιήσουμε την ιστορία, το κείμενο (σε στιχάκια) προσφέρεται για τη δραστηριότητα αυτή

Να αναζητήσουμε περισσότερες πληροφορίες για τα ιστορικά γεγονότα που αναφέρονται στο βιβλίο

Να φτιάξουμε με απλά υλικά (χαρτια, χαρτόνια, χάντρες κλπ) στολές βυζαντινές και να δημιουργήσυμε μια "παγωμένη εικόνα" για ένα γλέντι στο παλάτι (σελ.38 του βιβλίου) και να φωτογραφηθούμε

Να φτιάξουμε μια γωνιά στην τάξη μας ή το παιδικό δωμάτιο με όλα αυτά που θα βρούμε και θα κατασκευάσουμε σχετικά με την Κωνσταντινούπολη

Να ζωγραφίσουμε κι εμείς εικόνες από την εποχή εκείνη παίρνοντας ιδέες από την εικονογράφηση του βιβλίου

Λίγα λόγια για μένα

Ονομάζομαι Βούλα Κυριακούδη .
Κατάγομαι από τις  Σέρρες  και είμαι απόφοιτη του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής του ΤΕΙ Ηπείρου . Διορίστηκα και εργάζομαι ως παιδαγωγός σε Παιδικούς Σταθμούς εδώ και 18 ολόκληρα χρόνια. Και λέω σε Παιδικούς Σταθμούς διότι  η έδρα μου δεν είναι σταθερή λόγω των συχνών μεταθέσεων του συζύγου μου (αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού) και άρα και δικών μου όλα αυτά τα χρόνια , αφού τον ακολουθώ κάνοντας χρήση του νόμου συνυπηρέτησης συζύγων. Η ζωή μας άστατη δηλαδή, με πολλές περιπλανήσεις,  μιας και αλλάζουμε διαρκώς τοποθεσίες, αλλά συγχρόνως όμορφη και περιπετειώδες. Τα τελευταία δύο χρόνια μένω σταθερή στην πόλη των Σερρών και δεν ακολούθησα τον σύζυγό μου με κοινή μας απόφαση  στην μετάθεσή του στην δύσκολη περιοχή του Έβρου λόγω της αναγκαιότητας της μεγάλης μου κόρης για ένα σταθερό σχολικό μαθησιακό περιβάλλον στα τελευταία και σπουδαία  σχολικά της βήματα . Μια ζωή ακόμα πιο δύσκολη δηλαδή αφού επιβαρύνομαι  με πρόσθετα βάρη. Κάνουμε όμως υπομονή μέχρι να περάσει κι αυτός ο χρόνος,  έτσι ώστε να ξαναδεθούμε και πάλι σαν οικογένεια. Οι κορούλες μου είναι δύο, με δέκα χρόνια διαφορά μεταξύ τους, τις οποίες και ΥΠΕΡΑΓΑΠΩ  !!!!

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Ακόμα και σήμερα  η μητέρα μου, μου θυμίζει όμορφες παιδικές μου στιγμές, όπου μάζευα τα παιδάκια της γειτονιάς και τα έβαζα να καθίσουν σε καρέκλες στην σειρά. Τους έδινα κι ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι κι εγώ τους παρίστανα την δασκάλα. Θυμάμαι εικόνες του παιδικού μου εαυτού με ένα παραμύθι στο χέρι,  να το διαβάζω πάντα σε μικρότερα παιδιά . Τελικά είναι το επάγγελμα που μου ταιριάζει και δεν θα μπορούσαν να φανταστώ τον εαυτό μου σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά.

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Αγαπώ την αγνότητα , την αθωότητα , την τεράστια αγάπη των παιδιών και το χαμόγελό τους. Είμαστε πλέον τυχεροί που έχουμε να κάνουμε με παιδιά. Είμαστε τυχεροί που εισπράττουμε τρυφερές αγκαλίτσες και πολύ αγάπη από τα παιδιά. Έτσι ξεχνάμε κάθε έγνοια και στενοχώρια που είχαμε . Θεωρώ πως η  δουλειά μας είναι πολύ υπεύθυνη . Νιώθω υπεύθυνη για την ολόπλευρη και ισόρροπη ανάπτυξη του παιδιού σωματικά, κοινωνικά, νοητικά και συναισθηματικά . Έτσι όταν βλέπω σε λίγο καιρό ένα παιδί να διατυπώνει τις σκέψεις του , τα συναισθήματά του , να βελτιώνει την λεπτή του κινητικότητα, να εργάζεται σωστά, να βοηθά και να δέχεται τη βοήθεια που του προσφέρεται, τότε εγώ νιώθω πλήρης ικανοποιημένη και χαρούμενη . Και αυτό αγαπώ !!! Την ικανοποίηση που παίρνω .
Δεν βρίσκω κάτι που να αγαπώ λιγότερο . Παίρνω πάντα τα πράγματα από την θετική τους πλευρά κι οτιδήποτε κι αν παρουσιαστεί προσπαθώ να το επιλύσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να πετυχαίνω τους στόχους μου .

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Το blog μου ονομάζεται Προσχολική Παρεούλα και το έχω κοντά στα δύο χρόνια

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν από μόνη μου να φτιάξω το δικό μου blog . Είχα αρκεστεί μόνο στο να διαβάζω άλλα blog συναδέλφων και θαυμάζω την δουλειά τους . Η ιδέα ήταν της μεγάλης μου κόρης που με έβλεπε καθημερινά να συρρικνώνω αρχεία και μεγάλο φωτογραφικό υλικό από δουλειές μου στον Παιδικό Σταθμό . Ήταν μάλλον και τότε που στο σχολείο τους μάθαιναν για την δημιουργία  blogs και έτσι με βοήθησε πολύ . Μόνη της μου το δημιούργησε για να περνάω όπως είπε τις ώρες μου δημιουργικά και στο σπίτι τώρα που λείπει και ο μπαμπάς . Μου το στόλισε, μου εξήγησε πως λειτουργεί  και το μόνο που έκανα εγώ ήταν να βάλω τον τίτλο . Με τον καιρό το έμαθα και το αγάπησα . Γρήγορα κατάλαβα πως το blog αυτό αποτελεί ένα ημερολόγιο της δουλειάς μου αλλά και μια ευκαιρία ενημέρωσης των γονιών των παιδιών του σχολείου μου , για το τι συμβαίνει μέσα στην τάξη .
Κάτι σαν ένα τρίτο μάτι γι αυτούς, που τους αρέσει πολύ .

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Για να γίνει μια ανάρτηση χρειάζεται χρόνος . Πως να βρεθεί λοιπόν ο χρόνος στο σπίτι όταν οι ανάγκες των παιδιών τρέχουν και όταν πρέπει να ανταπεξέλθω σε αυτές μόνη μου αφού όπως σας είπα και παραπάνω είναι απών και ο μπαμπάς μας .
Η δουλειά μου στον Παιδικό Σταθμό είναι πολύ κουραστική όχι από τα παιδιά, αλλά από το καθιερωμένο από πέρυσι ωράριο ( οχτάωρο ) που τηρούμε .Φεύγω από εκεί πλέον το απόγευμα και μετά αρχίζει ένας αγώνας για να τα προλάβουμε όλα . Έτσι λοιπόν ο χρόνος που μου μένει να ενημερώνω το blog μου είναι μόνο το βράδυ .
Τις ώρες εκείνες βλέπω το blog μου και σαν ένα είδος χαλάρωσης, χόμπι , και σαν ησυχαστήριο από τις ολοήμερες φωνές των παιδιών στο σχολείο .

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;