ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΒΟΥΛΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥΔΗ

Λίγα λόγια για μένα

Ονομάζομαι Βούλα Κυριακούδη .
Κατάγομαι από τις  Σέρρες  και είμαι απόφοιτη του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής του ΤΕΙ Ηπείρου . Διορίστηκα και εργάζομαι ως παιδαγωγός σε Παιδικούς Σταθμούς εδώ και 18 ολόκληρα χρόνια. Και λέω σε Παιδικούς Σταθμούς διότι  η έδρα μου δεν είναι σταθερή λόγω των συχνών μεταθέσεων του συζύγου μου (αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού) και άρα και δικών μου όλα αυτά τα χρόνια , αφού τον ακολουθώ κάνοντας χρήση του νόμου συνυπηρέτησης συζύγων. Η ζωή μας άστατη δηλαδή, με πολλές περιπλανήσεις,  μιας και αλλάζουμε διαρκώς τοποθεσίες, αλλά συγχρόνως όμορφη και περιπετειώδες. Τα τελευταία δύο χρόνια μένω σταθερή στην πόλη των Σερρών και δεν ακολούθησα τον σύζυγό μου με κοινή μας απόφαση  στην μετάθεσή του στην δύσκολη περιοχή του Έβρου λόγω της αναγκαιότητας της μεγάλης μου κόρης για ένα σταθερό σχολικό μαθησιακό περιβάλλον στα τελευταία και σπουδαία  σχολικά της βήματα . Μια ζωή ακόμα πιο δύσκολη δηλαδή αφού επιβαρύνομαι  με πρόσθετα βάρη. Κάνουμε όμως υπομονή μέχρι να περάσει κι αυτός ο χρόνος,  έτσι ώστε να ξαναδεθούμε και πάλι σαν οικογένεια. Οι κορούλες μου είναι δύο, με δέκα χρόνια διαφορά μεταξύ τους, τις οποίες και ΥΠΕΡΑΓΑΠΩ  !!!!

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Ακόμα και σήμερα  η μητέρα μου, μου θυμίζει όμορφες παιδικές μου στιγμές, όπου μάζευα τα παιδάκια της γειτονιάς και τα έβαζα να καθίσουν σε καρέκλες στην σειρά. Τους έδινα κι ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι κι εγώ τους παρίστανα την δασκάλα. Θυμάμαι εικόνες του παιδικού μου εαυτού με ένα παραμύθι στο χέρι,  να το διαβάζω πάντα σε μικρότερα παιδιά . Τελικά είναι το επάγγελμα που μου ταιριάζει και δεν θα μπορούσαν να φανταστώ τον εαυτό μου σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά.

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Αγαπώ την αγνότητα , την αθωότητα , την τεράστια αγάπη των παιδιών και το χαμόγελό τους. Είμαστε πλέον τυχεροί που έχουμε να κάνουμε με παιδιά. Είμαστε τυχεροί που εισπράττουμε τρυφερές αγκαλίτσες και πολύ αγάπη από τα παιδιά. Έτσι ξεχνάμε κάθε έγνοια και στενοχώρια που είχαμε . Θεωρώ πως η  δουλειά μας είναι πολύ υπεύθυνη . Νιώθω υπεύθυνη για την ολόπλευρη και ισόρροπη ανάπτυξη του παιδιού σωματικά, κοινωνικά, νοητικά και συναισθηματικά . Έτσι όταν βλέπω σε λίγο καιρό ένα παιδί να διατυπώνει τις σκέψεις του , τα συναισθήματά του , να βελτιώνει την λεπτή του κινητικότητα, να εργάζεται σωστά, να βοηθά και να δέχεται τη βοήθεια που του προσφέρεται, τότε εγώ νιώθω πλήρης ικανοποιημένη και χαρούμενη . Και αυτό αγαπώ !!! Την ικανοποίηση που παίρνω .
Δεν βρίσκω κάτι που να αγαπώ λιγότερο . Παίρνω πάντα τα πράγματα από την θετική τους πλευρά κι οτιδήποτε κι αν παρουσιαστεί προσπαθώ να το επιλύσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να πετυχαίνω τους στόχους μου .

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Το blog μου ονομάζεται Προσχολική Παρεούλα και το έχω κοντά στα δύο χρόνια

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν από μόνη μου να φτιάξω το δικό μου blog . Είχα αρκεστεί μόνο στο να διαβάζω άλλα blog συναδέλφων και θαυμάζω την δουλειά τους . Η ιδέα ήταν της μεγάλης μου κόρης που με έβλεπε καθημερινά να συρρικνώνω αρχεία και μεγάλο φωτογραφικό υλικό από δουλειές μου στον Παιδικό Σταθμό . Ήταν μάλλον και τότε που στο σχολείο τους μάθαιναν για την δημιουργία  blogs και έτσι με βοήθησε πολύ . Μόνη της μου το δημιούργησε για να περνάω όπως είπε τις ώρες μου δημιουργικά και στο σπίτι τώρα που λείπει και ο μπαμπάς . Μου το στόλισε, μου εξήγησε πως λειτουργεί  και το μόνο που έκανα εγώ ήταν να βάλω τον τίτλο . Με τον καιρό το έμαθα και το αγάπησα . Γρήγορα κατάλαβα πως το blog αυτό αποτελεί ένα ημερολόγιο της δουλειάς μου αλλά και μια ευκαιρία ενημέρωσης των γονιών των παιδιών του σχολείου μου , για το τι συμβαίνει μέσα στην τάξη .
Κάτι σαν ένα τρίτο μάτι γι αυτούς, που τους αρέσει πολύ .

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Για να γίνει μια ανάρτηση χρειάζεται χρόνος . Πως να βρεθεί λοιπόν ο χρόνος στο σπίτι όταν οι ανάγκες των παιδιών τρέχουν και όταν πρέπει να ανταπεξέλθω σε αυτές μόνη μου αφού όπως σας είπα και παραπάνω είναι απών και ο μπαμπάς μας .
Η δουλειά μου στον Παιδικό Σταθμό είναι πολύ κουραστική όχι από τα παιδιά, αλλά από το καθιερωμένο από πέρυσι ωράριο ( οχτάωρο ) που τηρούμε .Φεύγω από εκεί πλέον το απόγευμα και μετά αρχίζει ένας αγώνας για να τα προλάβουμε όλα . Έτσι λοιπόν ο χρόνος που μου μένει να ενημερώνω το blog μου είναι μόνο το βράδυ .
Τις ώρες εκείνες βλέπω το blog μου και σαν ένα είδος χαλάρωσης, χόμπι , και σαν ησυχαστήριο από τις ολοήμερες φωνές των παιδιών στο σχολείο .

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

Είναι πολύ όμορφο να μοιράζεσαι τις ιδέες σου με συναδέλφους. αλλά και να εμπλουτίζεις τις γνώσεις και τις ιδέες σου  από αυτούς . Να βλέπεις πτυχές που δεν τις είχες καν σκεφτεί. Για μένα είναι ένα είδος εκπαιδευτικού σεμιναρίου . Παλιά ψάχναμε ιδέες για να οργανώσουμε δραστηριότητες μόνο από βιβλία . Τώρα κάνεις μια επίσκεψη στα blogs, και είναι τόσα πολλά αυτά που βρίσκεις εκεί μέσα που πραγματικά το θεωρώ μαγικό !!!

Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο;Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…
Στους ενήλικες μας υπενθυμίζει την χαμένη μας παιδική ψυχή και μας μαθαίνει να μην αλλοτριωνόμαστε όσο τα χρόνια περνούν . Εκτός από αυτό , καταλαβαίνουμε πως μέσα σε μία τάξη ο ρόλος μιας παιδαγωγού τελικά είναι πολλαπλός . Εκεί μέσα καλούμαστε να είμαστε δασκάλες ,και συγχρόνως μαμάδες , νοσοκόμες , ψυχολόγοι ,γυμναστές , κλόουν και άλλα πολλά .
Στα παιδιά   εμπλουτίζει τις εμπειρίες του από το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και καλλιεργεί τις αισθήσεις τους. Μέσα σε αυτό αναπτύσσει πρωτοβουλίες , μαθαίνει να συμπεριφέρεται σωστά , να βοηθά και να μοιράζεται. Είναι ίσως η μόνη βαθμίδα εκπαίδευσης που βοηθάει το παιδί να προσαρμοστεί και να ενταχθεί όσο το δυνατό πιο ομαλά στο κοινωνικό του περιβάλλον και να προετοιμαστεί για την είσοδό του στο επόμενο μεγάλο σχολείο .

Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
Τους λέω και θα τους λέω το αυτονόητο !!! Να μην έχουν τρελές απαιτήσεις από τα παιδιά τους . Ο Παιδικός Σταθμός και το Νηπιαγωγείο δεν είναι Πανεπιστήμιο . Τα παιδιά είναι παιδιά, και αυτό που τους ευχαριστεί περισσότερο είναι το παιχνίδι . Θέλω οι γονείς να επιβραβεύουν ακόμα και τις μουτζούρες των παιδιών τους. Το παιδί τους δεν είναι ο Picasso ούτε ο Einstain . Μη βιάζονται να τα εντάξουν στον κόσμο των μεγάλων .
Θα ήθελα πολύ να τους πω :
"Δώστε χρόνο στα παιδιά σας !!! Παίξτε μαζί τους.  Ακούστε τα. Κάτι έχουν να σας πουν. Έχουν συναισθήματα και πολλές ανάγκες!!!"
Ααα και κάτι ακόμα ...  "Όταν είναι άρρωστο το παιδάκι σας κρατήστε το στο σπίτι!!!!" Δεν φταίνε σε τίποτα τα υπόλοιπα υγιή παιδάκια να κολλάνε από την ίδια ίωση ή άλλη μεταδοτική ασθένεια .

Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;

Ο μεγάλος αριθμός παιδιών ανά τμήμα , το δύσκολο και εξαντλητικό ωράριο , και η έλλειψη προσωπικού !!! Ευτυχώς στους Παιδικούς Σταθμούς η οικονομική κατάσταση είναι λίιιγο καλύτερη από τα Νηπιαγωγεία λόγου των επιδοτούμενων προγραμμάτων του ΕΣΠΑ . Αυτό δεν σημαίνει όμως πως όλες οι ανάγκες ενός Παιδικού είναι καλυμμένες . Μπορεί σε κάποιο χρόνο να μην μας φτάνουν τα αναλώσιμα υλικά . Το μυαλό της παιδαγωγού όμως μπορεί να σκεφτεί και να δημιουργήσει τόσα πολλά πράγματα χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα υλικά που θα τα ζήλευαν και οι μεγαλύτερες βιομηχανίες!!! Εμείς οι παιδαγωγοί είμαστε αθεράπευτα αισιόδοξοι , ξεπερνάμε γρήγορα τα εμπόδια , δίνουμε λύσεις και προχωράμε μπροστά . Μπορεί να μας έχουν κόψει και από τους μισθούς μας , αλλά την αγάπη μας για τα παιδιά δεν θα μας την κόψουν ΠΟΤΕ!!!!

Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;

Τα προβλήματα και η αρνητική μας ψυχολογία  θα πρέπει να παίρνουν άλλη θέση όταν μπαίνουμε στο σχολείο μας . Η θέση τους είναι έξω από αυτό !! Τα παιδιά θέλουν να βλέπουν κυρίες χαμογελαστές , όμορφες , χαρούμενες και με καλή ψυχολογία !!! Ο κάθε άνθρωπος βέβαια είναι διαφορετικός . Εγώ από την φύση μου είμαι άτομο ανήσυχο και ψάχνω διαρκώς καινούριες ιδέες για να εφαρμόσω στα παιδιά. Προσωπικά προσπαθώ να μην στεναχωριέμαι με πράγματα που δεν έχουν αξία και να απολαμβάνω την κάθε ευχάριστη στιγμή με τα παιδιά. Κι όταν πάλι κάτι πάει στραβά , πάντα θα μας περιμένει μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά από τα παιδιά .
Όταν στο τέλος βλέπω την ικανοποίηση στα ματάκια των παιδιών και την ευτυχία , τότε αυτό είναι που με ανταμείβει και μου δίνει δύναμη . Βέβαια και μια καλή κουβέντα το πρωί ή το μεσημέρι από τους γονείς,  μου κάνει να μην χάνω το κέφι μου για την δουλειά !!!

Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
Θέλω ένα ονειρεμένο σχολείο πλήρη χωρίς καμία ανεπάρκεια... χαχα . Αλλά μετά λέω "δεν πειράζει καλό είναι κι αυτό που έχω , αφού ομορφαίνει με τα χαμόγελα των παιδιών". Θέλω κάποια στιγμή να αναγνωριστεί το έργο μας . Ο Παιδικός Σταθμός είναι ένας χώρος που γίνεται πραγματική δουλειά με πολύ αγάπη και σεβασμό προς το παιδί . Δεν θέλω να μας κατακρίνουν λέγοντας πως η δουλειά μας είναι εύκολη .

Θέλεις να μας πεις  δυο λόγια για το KindyKids.gr;
Πόσα δεν έχω πάρει από αυτή τη σελίδα;;; Μας έχει βοηθήσει αμέτρητες φορές με το τόσο πλούσιο υποστηρικτικό υλικό που μας προσφέρει , αλλά και πληροφορίες και γνώσεις σχετικά με την δουλειά μας . Μάρλεν μου να είσαι καλά , σου εύχομαι να  συνεχίσεις αυτό το υπέροχο έργο σου με επιτυχία και τον ίδιο ενθουσιασμό . Χαίρομαι που υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες από συναδέλφους . Ήταν τιμή μου να με φιλοξενήσετε στη σελίδα σας .

Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!