ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΤΣΟΡΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Μια πολυγραφότατη συγγραφέας παιδικών βιβλίων και εκπαιδευτικός, ένας θετικός και χαμογελαστός άνθρωπος! Η Γιολάντα Γεωργιάδη - Τσορώνη με αφορμή το βιβλίο της "Το Ηλιοφέγγαρο" είναι η πρώτη, που ανοίγει την καινούρια ενότητα του kindykids.gr, παραχωρώντας μια συνέντευξη γεμάτη ευαισθησία και γνώση για το παιδί και το παιδικό βιβλίο!
Ας γνωριστούμε!!
Η Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής, της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, καθώς και του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει μετεκπαιδευτεί στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση, αρθρογραφεί σε παιδαγωγικά περιοδικά, είναι ενεργό μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και έχει εκδώσει πολλά βιβλία για παιδιά και μελέτες λαογραφικού περιεχομένου.
Έχει ενταχθεί στο Μητρώο Επιμορφωτών του Προγράμματος «Καινοτόμες δράσεις ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας των μαθητών και έχει αναλάβει επιμορφωτικό έργο σε ημερίδες επιμόρφωσης εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
1.Πως από τη Νομική αποφασίσατε να περάσετε στον εκπαιδευτικό κλάδο;
Επέλεξα τη Νομική στην εφηβεία μου. Τα χρόνια εκείνα, και μάλιστα σε επαρχιακή πόλη όπως αυτή όπου μεγάλωσα, το να γίνει κανείς γιατρός ή δικηγόρος ήταν μεγάλη υπόθεση. Ωστόσο κατά τη διάρκεια των σπουδών μου συνειδητοποίησα πως η επιστήμη αυτή δεν ανταποκρινόταν στα όνειρά μου και, αφού πήρα το πτυχίο, άλλαξα «γραμμή πλεύσης» αποφασίζοντας,στην ώριμη ηλικία πλέον των είκοσιτεσσάρων ετών, να «ασκηθώ στο δίδειν» με γνώμονα την αγάπη μου για τα παιδιά. Έγινα λοιπόν δασκάλα από επιλογή και όχι γιατί εκεί με έβγαλε ο δρόμος.Τελικά οι πρώτες μου σπουδές αποδείχτηκαν πολύτιμεςστη μετέπειτα πορεία, επειδή διεύρυναν τους ορίζοντές μου και με έμαθαν να διακρίνω την άλλη πλευρά των πραγμάτων.
2.Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Όλα ξεκίνησαν εντελώς συγκυριακά. Είχε ήδη κυκλοφορήσει ένα άλλου τύπου βιβλίο μου όταν, στην ανάγκη μου να επικοινωνήσω με τα παιδιά πέρα από τα στενά όρια της σχολικής αίθουσας και τον περιορισμένο αριθμό των μαθητών μου, έγραψα κάποια κείμενα. Ταπρωτόλειά μουαυτά έτυχε να δουν η κ. Μουρίκη, η κ. Βαρελλά, ο κ. Βαγγέλης Ηλιόπουλος και να τα σχολιάσουν θετικά. Αυτοί οι τρεις άνθρωποι είναι που με «σκούντησαν» να κοιτάξω πιο ψηλά, στο όνειρο, γι’ αυτό και τους είμαι ευγνώμων. Ωστόσο, θέλοντας να μάθω από πρώτο χέρι τα μυστικά της συγγραφικής τέχνης, μαθήτευσα αμέσως μετά κοντά στο μεγάλο Δάσκαλο και συγγραφέα κ. Χρήστο Μπουλώτη, τον οποίο ευχαριστώ από καρδιάς για όσα μοιράστηκε με τόση γενναιοδωρία μαζί μου.
3.Πόσο χρόνο χρειάζεστε συνήθως για να ολοκληρώσετε ένα βιβλίο;
Ο χρόνος για τη συγγραφή ενός βιβλίου εκτιμώ πως είναι σχετικός. Μπορεί να μου πάρει από ένα μήνα έως ένα χρόνο ή και περισσότερο, εξαρτάται πάντα από την έκταση του κειμένου, από την έμπνευση που έχω, από πολλούς γενικά παράγοντες.Για αρκετά βιβλία μου, λοιπόν, χρειάστηκα μικρό χρονικό διάστημα γραφής,για άλλα ξέφυγα εντελώς από τον ενδεικτικό προγραμματισμό μου, ενώ για δυο τρία άλλα που έχω αρχίσει αμφιβάλλω αν ποτέ τα τελειώσω.
4.Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας για κάθε βιβλίο;
Η Φύση, τα πλάσματά της με τα σουσούμια τους, τα «Άξιον εστί» της ζωής, ιδιαίτερα κοινωνικά προβλήματα, ο Άνθρωπος με τις αδυναμίες ή το μεγαλείο του και, ασφαλώς, βιώματα της προσωπικής μου διαδρομής αποτελούν για μένα κυρίαρχες πηγές έμπνευσης και δημιουργίας. Ωστόσο, ένας τίτλος, κάποια εικόνα, τα λόγια -και οι πονηριές ακόμα- μαθητών μου έχουν γίνει αφορμή να γράψω διάφορες ιστορίες. Προσωπικά δεν ησυχάζω ποτέ. Προσπαθώ να βλέπω πίσω από αυτό που κοιτάζω και να καταλαβαίνω πίσω από αυτό που ακούω, γιατί ξέρω πως εκεί κρύβεται ένας άλλος κόσμος που περιμένει υπομονετικά να αποκαλυφθεί.
5.Πόσο εύκολο / δύσκολο είναι να γράψει κάποιος ένα παιδικό βιβλίο;
Αν διαβάζει, αν γνωρίζει τον ευαίσθητο και απρόβλεπτο ψυχισμό του παιδιού, αν έχει φαντασία, αν μπορεί να βλέπει με τα μάτια ενός παιδιού και ν΄ακούει με τα αυτιά του, αν διαθέτει στοιχειώδεις γνώσεις τεχνικών αφήγησης, αν μπορεί να μιλήσει με λόγια απλά, αλλά αληθινά, αν έχει την υπομονή και την επιμονή να σβήνει και να γράφει και αν –κυρίως– σέβεται και αγαπάει το παιδί, όχι, δεν είναι καθόλου δύσκολο.
6.Τι έχει αλλάξει κατά τη γνώμη σας τα τελευταία χρόνια στο χώρο του παιδικού βιβλίου;