Λίγα λόγια για μένα
Ονομάζομαι Γαζιώτου Ευαγγελία και εργάζομαι στο 1ο νηπιαγωγείο Προσοτσάνης. Γεννήθηκα στην Γερμανία όπου και έζησα τα πρώτα μου παιδικά χρόνια. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, πήγα σχολείο στην Προσοτσάνη Δράμας, όπου και έμεινα μέχρι να τελειώσω και το λύκειο. Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αποφοίτησα το 1988. Από το 1994 δουλεύω σαν νηπιαγωγός. Αφού γνώρισα διάφορα μέρη της Ελλάδας λόγω της δουλειάς μου, αποφάσισα να επιστρέψω στο χωριό μου όπου ζω και εργάζομαι τα τελευταία 8 χρόνια. Είμαι παντρεμένη κι έχω δύο υπέροχα αγόρια που είναι όλη μου η ζωή, τον Μάριο και τον Αναστάση.
Μου αρέσει η ζωγραφική και είμαι μέλος της κουκλοθεατρικής ομάδας εκπαιδευτικών Δράμας.
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Ήταν απόφαση στιγμής. Όταν ήρθε η ώρα να δηλώσω σχολές, ήμουν ανάμεσα στο να γίνω νηπιαγωγός, δασκάλα ή καθηγήτρια. Σε σχέση με τα τρία αυτά επαγγέλματα, θεώρησα ότι θα περνάω καλύτερα και πιο ευχάριστα με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας παρά με τα μεγαλύτερα. Έτσι, λοιπόν, έβαλα πρώτη επιλογή το παιδαγωγικό τμήμα νηπιαγωγών Θεσσαλονίκης, όπου και πέρασα. Τώρα πια δεν θα άλλαζα αυτή μου την επιλογή με τίποτε άλλο.
Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Αγαπώ περισσότερο το ότι μπαίνοντας μέσα στην τάξη, ξεχνάω ο,τιδήποτε συμβαίνει στην προσωπική μου ζωή. Δεν θα ξεχάσω το πόσο με βοήθησε η δουλειά μου σε κάποια πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου.
Αγαπώ το ότι γίνομαι παιδί με τα παιδιά, ότι μπορώ να κάθομαι κάτω μαζί τους, να παίζω, να τραγουδώ, να χορεύω και να περνώ υπέροχα μέσα στην τάξη. Μου αρέσει το ότι μπορώ να δουλέψω ένα θέμα και να το τραβήξω όσο πάει, ανάλογα πάντα με το ενδιαφέρον των παιδιών, ή, αντίθετα, να το σταματήσω αν δε τραβάει και να προτείνω κάτι τελείως διαφορετικό!
Τι αγαπώ λιγότερο?
Κυρίως το ότι κάποιοι ακόμα πιστεύουν ότι το νηπιαγωγείο είναι μέρος φύλαξης. Επίσης, κάποιοι γονείς θεωρούν και περιμένουν μάλιστα ότι το παιδί τους πρέπει να μάθει στο νηπιαγωγείο να διαβάζει και να γράφει. Τέλος, τον φόρτο εργασίας σε ότι αφορά το διοικητικό-γραφειοκρατικό κομμάτι αλλά και τον μεγάλο αριθμό παιδιών ανά νηπιαγωγό και ιδιαίτερα στις μικρές τάξεις.
Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Το blog μου ονομάζεται Νηπίων καταστάσεις
Είναι κάτι καινούριο, μόλις 3 μηνών.
Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;
Πάντα κοίταζα τα blog των συναδέλφων μου και ήθελα να κάνω κάτι αντίστοιχο κι εγώ. Η ευκαιρία παρουσιάστηκε πέρυσι, όταν παρακολούθησα το Β επίπεδο για υπολογιστές. Λίγο πριν τελειώσουμε, η επιμορφώτρια και σύμβουλός μας, μας παρότρυνε να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια δική μας ιστοσελίδα. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και, πράγματι, μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων δημιούργησα την πρώτη μου ιστοσελίδα. Άρεσε πολύ πέρυσι στους γονείς το ότι μπορούσαν να βλέπουν κάποιες δραστηριότητες που κάναμε στο σχολείο. Το καλοκαίρι όμως κατά λάθος την έσβησα προσπαθώντας να αλλάξω κάποιες ρυθμίσεις(ακόμα δεν κατάλαβα πως το έκανα).
Δεν απογοητεύτηκα όμως και έκανα ένα καινούριο blog. Οι γονείς και τα παιδιά το αγάπησαν και πλέον, κάθε φορά που κάνουμε κάτι, με ρωτούν τα παιδιά αν θα το ανεβάσω στο blog για να το δουν στο σπίτι.
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Για μένα δεν είναι καθόλου εύκολο,καθώς είναι κάτι που ακόμη το μαθαίνω. Για να κάνω μια ανάρτηση, κάθομαι ώρες μέχρι να την ολοκληρώσω, γι αυτό και δεν τα καταφέρνω να ανεβάζω πολύ συχνά. Έχω πολλά ακόμη να μάθω. Όταν έχεις οικογένεια, παιδιά στο σχολείο, διαβάσματα, όλη την προετοιμασία που έχουμε για το νηπιαγωγείο συν ένα σπίτι που θέλει φροντίδα, δεν μπορείς να ενημερώνεις καθημερινά το blog σου.... τουλάχιστον για μένα είναι ακόμα αρκετά δύσκολο.
Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;