Πίνακες ζωγραφικής για τη μανούλα...

Οι πίνακες είναι από διαφορετικούς ζωγραφους και από διαφορετικά ρεύματα, οπότε μπορείτε να πειραματιστείτε με τα παιδιά, να ζωγραφίσουν και αυτά τον εαυτό τους με τη μαμά τους, με διαφορετικούς τρόπους και τεχνοτροπίες... Η σχεση μαμάς και παιδιού είναι μοναδική και με μοναδικό τρόπο περιγράφεται μεσα στην τέχνη από διάφορους ζωγράφους μέσα στο χρόνο.

Η αγάπη της μαμας για τα παιδιά της είναι μνημειώδης και είναι ένα πολύ ωραίο θεμα που μπορούμε να συζητήσουμε με τα παιδιά μιας και τα αφορά άμεσα.

Αλήθεια, ένα παιδί πόσο αγαπάει τη μαμά του; Γιατί αγαπάμε τη μαμά μας; Πως τη το δείχνουμε και πως μας δείχνει εκείνη την αγάπη της;

Όλα τα παραπάνω αποτελούν πολύ ωραία θέματα τα οποία μπορούμε να θίξουμε με τα παιδιά με αφορμή τους παρακάτω πίνακες.

 

Απλές κατασκευές που μπορείτε να κάνετε με τα παιδιά για τη γιορτή της μαμάς.

ΣΑΠΟΥΝΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΡΤΟΥΛΑ

Η πρώτη ιδέα είναι να φτιάξετε κάρτες σε σχήμα καρδιάς (μπροστά μπορείτε να κολλήσετε αντί για την καρδούλα  τη φωτογραφία του κάθε παιδιού με τη μαμά του) μέσα να γράψουν τα παιδιά έν απλό μήνυμα για τη μαμά και αν έχετε χρόνο και διάθεση να φτιάξετε και τα σαπουνάκια που βλέπετε μέσα στο ροζ σακουλάκι. Για τα σαπουνάκια θα χρειαστείτε σαπούνι αρκάδι σε σκόνη, λίγο νερό και αλάτι ώστε να φτιάξετε μια ζύμη την οποία θα πλάσετε και στη συνέχεια θα την κόψετε με κουπ πατ σε σχήμα καρδιάς. Δεν είναι δύσκολη κατασκευή αλλά θέλει περισσότερο χρόνο για την προετοιμασία τους.

ΒΑΖΟ ΑΠΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ

Μια άλλη ιδέα είναι να ζητήσετε από τα παιδιά να φέρουν από ένα γυάλινο μπουκάλι (μικρό) από αναψυκτικό, νερό κλπ χωρίς το αυτοκόλλητο και να το βάψουν με τέμπερες. Γίνεται σαν ένα μικρό ανθοδοχείο και αντι για λουλούδι να βάλετε μέσα μια καρτούλα - καρδιά στηριγμένη σε ένα ξυλάκι από σουβλάκι και στην καρτούλα να γράψουν τα παιδιά ένα ωραίο μηνυματάκι για τη μαμά. Αυτή η δραστηριότητα μπορεί να γίναι και στα πλαίσια της ανακύκλωσης αν δουλεύετε με αυτό το θέμα, καθώς τα παιδιά στην ουσία μαθαίνουν πως να επαναχρησιμοποιούν ένα άχρηστό αντικείμενο που θα κατέληγε στα σκουπίδια και να το κάνουν κάτι όμορφο και χρήσιμο.

Έχοντας κάνει και τις δυο κατασκευές μπορώ να πω ότι και τις δυο τα παιδιά τις ευχαριστήθηκαν πολύ και ένιωσαν πολύ περήφανα για το δώρο που θα προσέφεραν στη μαμά τους φτιαγμένο από τα ίδια τους τα χεράκια.

Το ίδιο ενθουσιασμένες φυσικά ήταν και οι μαμάδες...

Μια πολύ ωραία ιστορία από την Παλαιά Διαθήκη που μπορείτε να πείτε με τα  παιδιά για να καταλάβουν πως μια πραγματική μάνα αγαπάει το παιδί της. Προκειμένου να είναι καλά προτιμάει να το χάσει παρά να πάθει κάτι το παιδί της.

Τότε, ήρθαν στο βασιλιά δύο γυναίκες και στάθηκαν μπροστά του.

Και η μία γυναίκα είπε: Ω, κύριέ μου! Εγώ κι αυτή η γυναίκα κατοικούμε στο ίδιο σπίτι, και γέννησα, καθώς συγκατοικούσα μαζί της· και την τρίτη ημέρα αφού γέννησα εγώ, γέννησε κι αυτή η γυναίκα· και ήμασταν μαζί· δεν υπήρχε ξένος μαζί μας στο σπίτι· μόνον εμείς οι δύο ήμασταν στο σπίτι· και τη νύχτα πέθανε ο γιος αυτής τής γυναίκας, επειδή κοιμήθηκε επάνω του· κι αυτή, αφού σηκώθηκε τα μεσάνυχτα, πήρε το γιο μου από το πλάι μου, ενώ η δούλη σου κοιμόταν, και τον έβαλε στον κόρφο της· ενώ το γιο της το νεκρό τον έβαλε στον κόρφο μου· και όταν σηκώθηκα το πρωί, για να θηλάσω το γιο μου, να, ήταν νεκρός· όμως, αφού το πρωί το παρατήρησα, να, δεν ήταν ο γιος μου που είχα γεννήσει. Και η άλλη γυναίκα είπε: Όχι, αλλ' ο ζωντανός είναι ο γιος μου, ενώ ο νεκρός είναι ο γιος σου. Κι εκείνη είπε: Όχι, αλλ' ο νεκρός είναι ο γιος σου, ενώ ο ζωντανός είναι ο γιος μου.  Και ο βασιλιάς είπε: " Η μεν μία λέει: Αυτός ο ζωντανός είναι ο γιος μου, ενώ ο νεκρός είναι ο γιος σου· η δε άλλη λέει: Όχι, αλλ' ο νεκρός είναι ο γιος σου, ενώ ο ζωντανός είναι ο γιος μου . " Και ο βασιλιάς είπε:  "Φέρτε μου μία μάχαιρα. Και έφεραν τη μάχαιρα μπροστά στο βασιλιά. "Χωρίστε το ζωντανό παιδί στα δύο, και δώστε το μισό στη μία, και το άλλο μισό στην άλλη" .

Τότε, η γυναίκα της οποίας ήταν ο ζωντανός γιος, μίλησε στον βασιλιά (επειδή, σπλαχνίστηκε το γιο της) και είπε: Ω, κύριέ μου! Δώσε το ζωντανό παιδί σ' αυτή, και μη το θανατώσεις με κανέναν τρόπο . Η άλλη, όμως, είπε: Ούτε δικό μου ας είναι, ούτε δικό σου· χωρίστε το . Τότε, απαντώντας ο βασιλιάς, είπε: Δώστε το ζωντανό παιδί σ' αυτή, και μη το θανατώσετε με κανέναν τρόπο· αυτή είναι η μητέρα του. Και ολόκληρος το Ισραήλ άκουσε για την κρίση, που ο βασιλιάς έκρινε, και φοβήθηκαν το βασιλιά· επειδή, είδαν ότι υπήρχε μέσα του σοφία Θεού, για να κάνει κρίση.

Μετά την ιστορία μπορούν τα παιδιά να τη ζωγραφίσουν, όπως τη φαντάζονται.

Κι αυτό για μας τις νηπιαγωγούς... 

Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.
- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!
- Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο, για να το κοιτάζει με αυστηρότητα, όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο, για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
- Κι αυτό τι είναι;
- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.
- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κ.λπ.

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς, δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας.
- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
- Και σε τι χρησιμεύει;
- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε, για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.