ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ-ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Written by Μάρλεν Κεφαλίδου. Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Ποιηματα για την 25η Μαρτιου για το νηπιαγωγειο.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΧΑΡΑ

Σήμερα έχω μια χαρά!

ήρθε κι εμένα η σειρά

να γίνω τσολιαδάκι.

Για της Πατρίδας τη γιορτή

Να η φουστανέλα η λευκή,

το κόκκινο φεσάκι!

Λεβέντικα θα περπατώ

με τι καμάρι θα κρατώ

τη γαλανή σημαία.

Και τα χεράκια θα χτυπώ

για σε που τόσο αγαπώ,

Πατρίδα μου ωραία!

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ

Απ’ όλες τις πατρίδες

Εσύ ’σαι η πιο τρανή

Ελλάδα μου ωραία,

Ελλάδα μου τρανή.

Όσοι κι αν ήρθαν χρόνοι

κι αν πέρασαν εχθροί

Εσύ πάντα θα μένεις

ορθή, πάντα ορθή!

Γιατί έχεις για παιδιά σου

τα πιο λαμπρά παιδιά

που πολεμούν γενναία

για την Ελευθεριά!

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

Βαριά του κλέφτη η καρδιά.

Βαριά και πικραμένη.

Τα στήθια του σκέτη φωτιά

τα μάτια αστροπελέκι.

Του Τούρκου χρόνια η σκιά

επάνω του βαραίνει.

Δεν την αντέχει άλλο πια

τούτη την καταφρόνια.

Σύντροφος μόνο η πίστη του

και φίλος το ντουφέκι.

Μαύρη η νύχτα στα βουνά

τον πνίγει το σκοτάδι.

Ακόμα και τα ζωντανά

τ' άγρια τα φοβίζει.

Τ' αποσταμένο του κορμί

έγειρε στο πλατάνι

να κοιμηθεί μία σταλιά

να πάρει μιαν ανάσα

και τ' όνειρο της Λευτεριάς

στον ύπνο του να ζήσει.

ΘΟΥΡΙΟΣ

(ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ)

Ως πότε παλικάρια, να ζούμεν στα στενά

μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;

Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπομεν κλαδιά,

να φεύγομ΄ απ΄ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνομεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,

τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;

Κάλλιο ΄ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή !

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις και είσαι στη σκλαβιά;

Στοχάσου πως σε ψένουν κάθ΄ ώραν στη φωτιά.

Η 25^η ΜΑΡΤΙΟΥ

Της δόξας λάμπει γαλανό το φώς στη χώρα

γελούν οι κάμποι τραγουδούνε τα νερά

Γιγάντων ίσκιοι ηρωικοί ξυπνήστε τώρα

Στου λυτρωμού τη χρονογύριστη χαρά.

Το σάλπισμά μας πιο τρανό ας αντιλαλήσει

κι απ’ το γλυκό της Άγιας Λαύρας ορθρινό

πλατειά είν’ η γή μας και το χώμα όπου κι ανθίσει

μια Λεφτεριά μοσχοβολά στον ουρανό

Κι όλα τα χέρια ας υψωθούν ανδρειωμένα

πόχουν τα σίδερα συντρίψει τα βαριά

Να στήσουν τρόπαια λαμπρά του εικοσιένα

να θρονιαστή η Ελληνοπούλα η Λευτεριά.

ΕΛΛΑΔΑ

Δε χορταίνω να βλέπω τον ήλιο

που το φώς του σκορπάει στην πλάση

δε χορταίνω να βλέπω τους κάμπους

τα βουνά τις πλαγιές και τα δάση.

Δε χορταίνω να βλέπω τα δέντρα

τις πηγές τη μικρή μας πλατεία

δε χορταίνω να ζω ν' αναπνέω

στην ωραία αυτή Πολιτεία.

Δε χορταίνω να βλέπω ακρογιάλια

και πανώρια νησιά στην αράδα

δε χορταίνω να βλέπω εσένα

ώ Πατρίδα Ελλάδα, Ελλάδα!

ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ

Ελλάδα μου, πατρίδα μου

χώρα μου δοξασμένη

πατρίδα ηρώων και πηγή

ζωής στην οικουμένη

Σε χαιρετούν πατρίδα μου

απ΄άκρη σ΄άκρη όλοι

οι αιώνες που περάσανε

απ΄το ωραίο σου κορμί.

Γιατί είσαι λεβεντογή

των Ακριταίων χώρα

Ελλάδα μου πατρίδα μου

Χώμα Αρχαίο, Ζωή.

ΜΙΑΟΥΛΗΣ
Της Ύδρας γέννημα εγώ
τους Τούρκους πολεμούσα
για σε πατρίδα μου γλυκιά
έκανα ότι μπορούσα.
Τα πλούτη, τα καράβια μου
τα χάρισα σε σένα
και τώρα τα ελληνόπουλα
ζούνε ευτυχισμένα.

ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ
Στις θάλασσες πολέμησα
με λένε Λασκαρίνα
και στον αγώνα έγινα
γενναία Μπουμπουλίνα.
Στη θάλασσα κι άλλα παιδιά
μαζί μου αντρειωμένα
πολέμησαν με μια ψυχή
κι έγιναν δοξασμένα.
Είμαι πολύ περήφανη
που έγινα θυσία
τώρα στην Ελλάδα μας
λάμπει ελευθερία.

ΞΥΠΝΑΤΕ ΣΟΥΛΙΩΤΟΠΟΥΛΑ
Ξυπνάτε Σουλιωτόπουλα,
Σουλιώτισσες ξυπνάτε,
ζωστείτε πάλι τ΄άρματα
κι αλύπητα χτυπάτε!
Εχθροί καινούριοι πάτησαν
τα δοξασμένα μέρη,
φρουροί σταθείτε τους γκρεμούς
με το σπαθί στο χέρι!

ΟΙ ΤΣΟΛΙΑΔΕΣ
Οι γενναίοι μας τσολιάδες
με τη φούντα, το σπαθί,
πολεμήσαν σα λιοντάρια,
για πατρίδα, για τιμή.
Σαν απόγονοι εκείνων
ας φωνάξουμε, παιδιά:
Ζήτω η ένδοξη Ελλάδα!
Ζήτω, ήρωα τσολιά!

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
Στρατηγέ Κολοκοτρώνη
γέρο του Μωριά
το σπαθί σου λευτερώνει
κάστρα και χωριά.
Της παλικαριάς το κάστρο
είσαι το τρανό
και της λευτεριάς το άστρο
το πιο φωτεινό.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ
Ελευθεριά ή θάνατος στους Έλληνες φωνάζει
και στις αδούλωτες ψυχές χαρά κι ελπίδα στάζει.
Βροντούν τα όπλα, τα σπαθιά γυαλίζουν στον αέρα!
Εικοσιπέντε του Μαρτιού ευλογημένη μέρα.

ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ
Για ποιον κεντάς το φλάμπουρο;
μην το κεντάς για μένα;
Θέλει σπαθί το φλάμπουρο
κι εσύ σπαθί δεν έχεις.
Πάω για να ζωστώ σπαθί
και κοφτερό μαχαίρι,
για να κρατώ περήφανα
το φλάμπουρο στο χέρι.

ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ
Περήφανος αισθάνομαι
βαθιά μες στην καρδιά μου
για την ένδοξη ιστορία μου
και την κληρονομιά μου.
Που άφησαν για πάντοτε
οι Έλληνες πρόγονοί μου
δοξάζοντας τη χώρα μου,
το Έθνος, τη Φυλή μου.

ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ

Θρήνος μεγάλος γίνεται μέσα στο Μεσολόγγι

Το Μάρκο παν στην εκκλησιά, το Μάρκο παν στο τάφο.

Ξήντα παπάδες παν ,μπροστά και δέκα δεσποτάδες

κι από μεριά Σουλιώτισσες τονε μοιρολογάνε.

Κι ο γερο-Νότης κάθονταν στου Μάρκου το κεφάλι

Κι όλο του Μάρκου να ’λεγε κι όλο του Μάρκου λέει:

«Για σήκω απάνω Μάρκο μου, και μη βαριοκοιμάσαι.»

…. Βάλτος επροσκύνησε κι όλο το Ξηρομέρι.

Το Μεσολόγγι απόμεινε, δε θέλ’ να προσκυνήσει.

Στεργιάς το δέρνει ο Κιουταχής κι ο Αράπης του πελάγου

Κι ο Μάρκος αποκρίθηκε, μ’ όσο κι αν ημπορούσε

«Δεν μπορώ ο μαύρος να σταθώ, να σηκωθώ, να κάτσω

γιατί έχω βόλι στην καρδιά, στο πρόσωπο σκοτάδι.»

ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Στο μικρό εξωκλησάκι στην Αγια Παρασκευή

πάει το μικρό παιδάκι με το φόβο στην ψυχή.

Με προφύλαξη μεγάλη μην τουρκιά το καταλάβει

τρέχει στο ερημοκλήσι σαν ο ήλιος πάει να δύσει.

Ο σεβάσμιος παπάς πουν΄ και δάσκαλος μαζί

τους μιλάει για τα παλιά για τα χρόνια τα καλά.

ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ

Φύσα, μαΐστρο δροσερέ κι αέρα του πελάγου

να πας τα χαιρετίσματα στου Δράμαλη τη μάνα.

Της Ρούμελης οι μπέηδες του Δράμαλη οι αγάδες

στο Δερβενάκι κείτονται στο χώμα ξαπλωμένοι

Στρώμα ’χουνε τη μαύρη γης, προσκέφαλα λιθάρια

και γι’ απανωσκεπάσματα του φεγγαριού τη λάμψη

Κι ένα πουλάκι πέρασε και το συχνορωτάνε:

-Πουλί πώς πάει ο πόλεμος το κλέφτικο ντουφέκι;

-Μπροστά πάει ο Νικηταράς, πίσω ο Κολοκοτρώνης

και παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά στα χέρια.

Γράμματα πάνε κι έρχονται στων μπέηδων τα σπίτια.

Κλαίνε τ’ αχούρια γι’ άλογα και τα τζαμιά για Τούρκους

κλαίνε μανούλες για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες.

ΧΑΙΡΕ, Ω ΧΑΙΡΕ

Κρυφά σχολειά και ματωμένα ράσα,

γκρεμίσανε τη βάρβαρη σκλαβιά,

ανέβηκες Ελλάδα πάνου απ’ τ’ άστρα

να κράξεις: «Χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά!»

Ψηλά κι ολόρθη πάλεψες στη μπόρα

το σύμβολο να μείνεις των Λαών,

Ιδέα, Φως, τραγουδισμένη χώρα,

μητέρα των Ολύμπιων Θεών.

Ψυχές και θάλασσες και βράχοι,

τα Ζάλογγα τα στήσανε βωμό

κι η Δόξα που περπάτησε μονάχη,

αντάμωσε τον ώριο Λυτρωμό.

Φεγγοβόλο το φως του Εικοσιένα,

θ’ αστράφτει στων Ελλήνων την καρδιά

και πάντα σαν και πρώτ’ αντρειωμένα,

θα λέμε: «Χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά!»

ΕΛΛΑΔΑ
Ποια είναι αυτή η περήφανη
η κόρη που αστράφτει
που φως σκορπάει τριγύρω της
και σαν τον ήλιο λάμπει;
Είναι η Ελλάδα η χώρα μας
που μέσα στους αιώνες
πάντα τη στεφανώνουνε
θαύματα και αγώνες.

ΣΤΟ ΣΟΥΛΙ
Εκεί στο Σούλι πάνω
περήφανοι Σουλιώτες
γίνηκαν της πατρίδας
γενναίοι στρατιώτες.
Χρόνια ο Αλής να πάρει
το Σούλι πολεμούσε
μα πάντα ντροπιασμένος
στο σπίτι του γυρνούσε.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821
Ήρωες τιμημένοι
λεβέντες, παλικάρια
του ‘21 αθάνατοι
φανήκατε λιοντάρια.
Η δόξα σας φωτίζει
όλη την οικουμένη
και η μορφή σας μοιάζει
σαν να 'ναι αγιασμένη.

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ
Διπλή γιορτή γιορτάζουμε
κι όλοι πολύ θαυμάζουμε
τ’ αντρεία παλικάρια
του εικοσιένα λιοντάρια.
Ο Γαβριήλ στην Παναγιά
δίνει τον άσπρο κρίνο:
Πως θα γεννήσεις το Χριστό
υπόσχεση σου δίνω.
Οι σκλάβοι ξεσηκώθηκαν,
ο πόλεμος αρχίζει.
Σπαθιά στον ήλιο έλαμψαν
κι η λευτεριά ελπίζει.

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ
Εικοσιπέντε του Μαρτιού
ευλογημένη μέρα!
Οι ουρανοί αγάλλονται
κι η Ελλάδα πέρα ως πέρα.
Εικοσιπέντε του Μαρτιού
η Λευτεριά γιορτάζει!
Χτυπάτε τους τυράνους σας,
χτυπάτε τους! φωνάζει.

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ
Η πατρίδα μας γιορτάζει
η σημαία μας γελά
Χαίρε ο άγγελος φωνάζει
στη γλυκιά μας Παναγιά.
Εικοστή Πέμπτη Μαρτίου!
όμορφη διπλή χαρά
όλοι χαίρονται και λένε
Ζήτω! Ζήτω η Λευτεριά!

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ
Χρόνια πολλά αμέτρητα
ήτανε σκλαβωμένη
η όμορφη Ελλάδα μας
που είναι τιμημένη.
Μια μέρα σαν και σήμερα
τ’αθάνατα παιδιά της
όλα μαζί ορκίστηκαν
για την ελευθεριά της.
Πολέμησαν και νίκησαν
σε θάλασσες και όρη
και λευτεριά ξανάδωσαν
στη σκλαβωμένη κόρη.

ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΡΑ

Τα χρόνια δύσκολα, σκληρά. Βαριά η σκλαβιά και μαύρη.

Κλαίει πικρά η αδούλωτη ελληνική ψυχή.

Μόνο στη σκέψη της κρυφά, μέσα η ελπίδα λάμπει

του Γένους η Ανάσταση πως πάλι θε να 'ρθεί.

ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

Γιορτάζει η Πατρίδα μεγάλη χαρά.

Σιμά η δόξα μ’ ολάσπρα φτερά.

Γιορτάζει η Πατρίδα σε κάθε μεριά.

Μυρίζουν οι δάφνες γελά η Λευτεριά.

Σ’ αυτή τη γιορτή μας ελάτε παιδιά.

Ψηλά τη σημαία ψηλά την καρδιά.

ΑΓΙΑ ΜΕΡΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Όλη η δόξα όλη η χάρη

άγια μέρα ξημερώνει

και τη μνήμη σου το Έθνος

χαιρετά γονατιστό

Και τα στήθη όλο φλόγα

με τον ήλιο σου πυρώνεις

που χρυσός με περηφάνια

περπατεί στον ουρανό

Στην Αγία Λαύρα τώρα

που χρυσές ακτίνες ρίχνει

και του Θείου Ιεράρχη

χαιρετάει τη σκιά.

ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ‘21
Αθάνατοι, λαμπροί εσείς
ήρωες της πατρίδας
στον κόσμο στείλατε παντού
μηνύματα ελπίδας.
Πως ναι! αξίζει οι λαοί
μόνοι να πολεμάνε
και σαν τα βάζουν με πολλούς
μπορούν να τους νικάνε.
Φθάνει να έχουν την καρδιά,
το θάρρος, την ανδρεία,
την τόλμη, την αγάπη σας
για την ελευθερία.