ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Μια φορά ένα λιοντάρι κοιμότανε στη σπηλιά του. Είχε φάει από το προηγούμενο βράδυ ένα ολόκληρο βόδι είχε πιει και μπόλικο νερό και τώρα είχε βυθιστεί σε έναν ύπνο κι έβλεπε όνειρα λιονταρίσια… Ξαφνικά ένιωσε στον ύπνο του πως κάτι το γαργαλούσε. Σαν να περπατούσε κάτι πάνω στο κορμί του. Άνοιξε τα μάτια του και τι να δει… Ένα ποντίκι! Ένα τόσο δα ποντίκι που χαλούσε τον ύπνο του. Θύμωσε τότε το λιοντάρι, που ένα τόσο μικρό και ταπεινό πλάσμα τολμούσε να του χαλάσει τον ύπνο του κι αρπάζοντάς το με το μπροστινό του πόδι το έφερε μπροστά στα μάτι του και ετοιμάστηκε να το κάνει μια μπουκιά. Το ποντικάκι όμως άρχισε να κλαίει και να παρακαλάει:

-Άφησε με βασιλιά μου να ζήσω, σε παρακαλώ! Κι εγώ μπορεί μια μέρα να σου ξεπληρώσω την καλοσύνη που θα μου κάνεις.

Το λιοντάρι που ήτανε και χορτάτο και δεν μπορούσε να φάει τίποτα άλλο , γέλασε με τα λόγια του ποντικού και του είπε:

-Με έκανες και γέλασα!! Σου χαρίζω γι’ αυτό τη ζωή αν και δεν πρόκειται ποτέ εσύ ένα μικρό ποντικάκι να μπορέσει να σώσει εμένα το βασιλιά των ζώων !

Το ποντικάκι τον ευχαρίστησε και το έβαλε γρήγορα στα πόδια και εξαφανίστηκε.

Πέρασε καιρός και το λιοντάρι είχε ξεχάσει το περιστατικό με το ποντίκι. Κάποτε όμως ο βασιλιάς των ζώων έπεσε σε ένα λάκκο – παγίδα που είχαν στήσει κάτι κυνηγοί και παγιδεύτηκε μέσα στη παγίδα από σχοινί και δεν μπορούσε να ξεφύγει. Όσο και να προσπαθούσε το λιοντάρι ότι και να έκανε δεν μπορούσε να ελευθερωθεί. Ύστερα από λίγη ώρα έτυχε να περνάει από εκεί ο ποντικό και άκουσε βογκητά. Είδε το λιοντάρι και το αναγνώρισε.

-Κάποτε μου χάρισες τη ζωή, είπε το ποντικάκι. Τώρα κι εγώ θα σε ελευθερώσω για να σου ξεπληρώσω το καλό που μου έκανες!

-Εσύ θα με ελευθερώσεις; Πως; αναρωτήθηκε το λιοντάρι.

Άρχισε τότε το ποντικάκι να ροκανίζει με τα σουβλερά δοντάκια του το σχοινί και να το κόβει. Πέρασαν κάποιες ώρες και το ποντικάκι άνοιξε μια αρκετά μεγάλη τρύπα και το λιοντάρι κατάφερε να ξεφύγει και να βγει από την παγίδα με ένα πήδημα.

-Σ’ ευχαριστώ πολύ! του είπε συγκινημένο το λιοντάρι.

-Σου είχα υποσχεθεί πως θα ερχόταν η στιγμή που θα σου ξεπλήρωνα το καλό που μου έκανες. Τότε γέλασες μαζί μου και δεν πίστευες ότι εγώ το μικρό ποντίκι θα καταφέρω να σώσω εσένα το βασιλιά των ζώων. Θα πρέπει να ξέρεις όμως πως οι πιο αδύναμοι μπορούν να κάνουν καλό στους πιο δυνατούς και δεν πρέπει να περιφρονούμε κανένα!

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Οι μικρόσωμοι φίλοι μπορεί να αποδειχτούν οι μεγαλύτεροι φίλοι.

Σχετικό με:

ΖΩΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ, ΦΙΛΙΑ