ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΛΙΝΑ ΣΑΡΜΗ
Λίγα λόγια για μένα
Λέγομαι Σαρμή Πασχαλιά (Λίνα) και είμαι εκπαιδευτικός τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Είμαι παντρεμένη και ακόμη η ζωή δε μου έδωσε παιδιά (αν και το προσπαθώ εδώ και πολλά χρόνια). Σπούδασα στο ΑΠΘ, Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας, στο τμήμα Νηπιαγωγών. Πριν δουλέψω στη δημόσια εκπαίδευση, υπήρξα γραμματέας και μεταφράστρια σε μία ιταλική εταιρεία κατασκευής, που μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα, πράγματα που με βοήθησαν μεταγενέστερα στο διοικητικό κομμάτι της εκπαίδευσης. Μιλάω τρεις γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά) και από φέτος είμαι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο ΕΑΠ στο τμήμα Σπουδές στην Εκπαίδευση.
Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Μάλλον πρόκειται για μία τυχαία, ή ίσως και «μοιραία» επιλογή. Ήμουν μια άριστη μαθήτρια που πέρασε τυχαία στη σχολή νηπιαγωγών ΑΠΘ (ΦΛΩ) γιατί οι γονείς μου δε μου επέτρεπαν να σπουδάσω μακρυά από την πόλη μου τη Θεσσαλονίκη.
Έτσι έβαλα στο μηχανογραφικό μου, μονο σχολές που έδραζαν στη Θεσσαλονίκη ή νόμιζα ότι έδραζαν στη θεσσαλονικη, και πέρασα στη Φλώρινα.
Παρακολουθώντας όμως τη σχολή, λάτρεψα τα μαθήματα και τους καθηγητές και αποφάσισα να τελειώσω τη σχολή, αν και την επόμενη χρονιά, ξαναδίνοντας πανελλήνιες περνούσα στη Φιλολογία.
Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Αυτή τη δουλειά τη λατρεύω. Είναι ο ζωτικός μου χώρος. Μετά από οποιαδήποτε δυσκολία ή στενοχώρια είναι το μόνο μέρος που μου δίνει ευτυχία! Οι αγκαλιές των παιδιών, τα χαμόγελά τους, οι όμορφες κουβέντες αποτελούν για μένα το άλφα και το ωμέγα της ζωής μου.
Η δυσκολία μου έγκειται στη συνεχή εναλλαγή σχολείων τα τελευταία χρόνια, όπου κάθε χρόνια, πρέπει να δουλέψω πολύ για να με εμπιστευτούν οι γονείς και να νιώσουν ασφάλεια με τα παιδιά τους.
Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Λέγεται «η μαρμότα σας ανοίγει την πόρτα» και το έφτιαξα τους τελευταίους δύο μήνες. Υπήρχε στο διαδίκτυο από το 2012, όταν παρακολούθησα το β’ επίπεδο υπολογιστών, αλλά μόλις το Σεπτέμβριο του 2014 το ενεργοποίησα και αποφάσισα να το δουλέψω.
Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;
Εδώ και πολλά χρόνια υπήρχε στη σκέψη μου, όμως έβαζα προτεραιότητα στη ζωή μου, να το ενεργοποίησω όταν θα κάνω ένα παιδί…. Δυστυχώς η ζωή ακόμη δε μου το έχει προσφέρει και μετά από παραίνεση της Μαρίνας της Ζαχαριά, αποφάσισα ότι πρέπει να πάψω να αναβάλλω τη ζωή μου, περιμένοντας κάτι που δεν έχει έρθει, και να αρχίσω να ζω.!
Εδώ πρέπει να σας επισημάνω ότι , όταν διορίστηκα στην Κω, το 2003, βρέθηκα στο Πυλί αντικαθιστώντας τη Μαρία. Η Μαρία ήταν μια εξαίρετη νηπιαγωγός που οδηγώντας από το Πυλί στη χώρα της Κω, είχε ένα τροχαίο και σκοτώθηκε. Ο πατέρας της λοιπόν, όταν με συνάντησε, μου έδωσε όλα τα πράγματα της Μαρίας, ζητώντας μου να τα μοιράζομαι με άλλες συναδέλφους που τα έχουν ανάγκη.
Το blog μου λοιπόν είναι η συνέχιση της υπόσχεσης που έδωσα στον πατέρα της Μαρίας, ότι δε θα σταματήσω να μοιράζομαι με συναδέλφους, ό,τι έχω και δεν έχω.
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Λατρεύω ό,τι έχει σχέση με διαδίκτυο, αναζήτηση και ενημέρωση. Άλλωστε για αυτό είμαι η «μαρμότα» του διαδικτύου. Η μαρμότα είναι ένα είδος τυφλοπόντικα (groundhogστην Αμερική) που είναι τόσο σημαντική, που υπάρχει και η μέρα της Μαρμότας και η θέση που θα τοποθετήσει το κεφάλι της ορίζει τη λήξη του χειμώνα και την έναρξη της άνοιξης.
Πάντα αναζητούσα νέα πράγματα και έψαχνα μέσα στο δίκτυο, το μόνο που κάνω εξτρά πια, είναι να ανεβάζω τα πράγματα στην ιστοσελίδα. Εντάξει δεν είναι δα και καμία μεγάλη υποχρέωση. Λίγα λεπτά από το χρόνο σου. Άλλωστε όταν αγαπάς κάτι τόσο πολύ, μόνο υποχρέωση δεν είναι, μάλλον περισσότερο απόλαυση είναι!
Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;
Ήταν ό,τι καλύτερο είχα επαγγελματικά, εδώ και πολλά χρόνια. Όχι μόνο έκλεψα πάρα πολλές ιδέες, αλλά έκανα και πραγματικές φιλίες με υπέροχους ανθρώπους.
Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…
Εγώ μέσα από την ενασχόλησή μου με τα παιδιά μαλάκωσα… έγινα πιο ανεκτική. Λιγότερο σκληρή με τον εαυτό μου και με τους άλλους. Έμαθα να ακούω και να γελάω….έμαθα να μη βιάζομαι και δίνω πολύ χρόνο στους άλλους. Το σπουδαιότερο ανακάλυψα ταλέντα που ούτε εγώ ήξερα ότι είχα. Είμαι τραγουδίστρια (από τις χειρότερες) χορεύτρια, σκηνοθέτης, ηθοποιός, ζωγράφος, μουσικός, κουκλοπαίχτης, καραγκιοζοπαίχτης…… έγινα ξανά παιδί….
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
Να λέτε Σ’ ΑΓΑΠΩ. Είμαι περήφανος για σένα…. Να μην αφήνουν καμία μέρα να περνάει χωρίς να πουν μια καλή κουβέντα στα παιδιά τους. Αυτή η ηλίθια δικαιολογία ότι θα πάρουν τα μυαλά τους αέρα, δεν ισχύει. Και να συνεχίσουν να λένε Σ’ ΑΓΑΠΩ κι αφού τα παιδιά τους μεγαλώσουν και γίνουν άντρες και γυναίκες… και να συνεχίσουν να λένε ότι είναι πολύ περήφανοι…. Κι όταν ακόμη γεράσουν να δηλώνουν την αγάπη τους… γιατί σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν εννοείται…. Πρέπει όλα να λέγονται, πριν ο χρόνος μας τελειώσει…..
Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;
Η μόνη δυσκολία είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αν αφήσουμε τη μιζέρια και την γκρίνια να κερδίσει, χάσαμε το παιχνίδι. Θέλει καλή διάθεση, καλή πρόθεση και διαλλακτικότητα. Η λέξη προσαρμοστικότητα νομίζω ότι ταιριάζει σε όλους τους εκπαιδευτικούς και κυρίως σε εμάς τους νηπιαγωγούς, που πια, πρέπει να δουλεύουμε κυριολεκτικά με ότι υπάρχει.
Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;
Νομίζω ότι η ίδια η φύση της δουλειά μας είναι το μαγικό φίλτρο. Όπως ο Οβελίξ που έπεσε στο μαγικό φίλτρο, έτσι κι εμείς οι νηπιαγωγοί αρκεί να πάρουμε μια βαθιά ανάσα μέσα στην τάξη και παίρνουμε αυτόματα δύναμη να νικήσουμε τους «Ρωμαίους».
Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
Δουλεύω μόνο 12 χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, δεν έχω μέτρο σύγκρισης από τον ιδιωτικό τομέα ή από τα προηγούμενα «πλούσια» χρόνια. Μια ζωή, πάντα περιοριζόμουν σε αυτά που έβρισκα. Δεν ξέρω τι μου λείπει. Αυτό που θα ήθελα να έχουν τα παιδιά μου, είναι όλα όσα έχουν όλα τα παιδιά όλου του κόσμου. Ίσες ευκαιρίες, ένα πιο σίγουρο μέλλον και λιγότερα άγχη για το αύριο.
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για το KindyKids.gr;
Είναι μια υπέροχη γωνιά, κι εσύ είσαι ένας θαυμάσιος άνθρωπος. Είμαι εντυπωσιασμένη μαζί σου, γιατί δε σταματάς ποτέ να καινοτομείς και να ψάχνεις καινούρια πράγματα.. Δεν επαναπαύεσαι… Συνέχισε την καλή δουλειά και να χαίρεσαι το πλασματάκι που έχεις… είναι πολύ τυχερό γιατί έχει μια υπέροχη μανούλα, με πολλά χαρίσματα…..
Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!
Εγώ σε ευχαριστώ, για τη μεγάλη τιμή που μου έκανες.
