ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ
Λίγα λόγια για μένα
Ονομάζομαι Ειρήνη Ματθαιάκη και αποφοίτησα από το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2006. Από το 2008 εργάζομαι σε δημόσιο νηπιαγωγείο της Κεφαλονιάς, απ’ όπου και κατάγομαι. Τα 3 τελευταία χρόνια απολαμβάνω και τη χαρά της μητρότητας, μεγαλώνοντας τους 2 γιους μου. Αγαπημένη μου ενασχόληση είναι η γυμναστική, την οποία δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχω εγκαταλείψει λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, και φυσικά οτιδήποτε αφορά το νηπιαγωγείο!
Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Το να γίνω νηπιαγωγός ήταν πάντα για μένα όνειρο ζωής! Από πολύ μικρή ήξερα ότι αυτό το επάγγελμα μου ταίριαζε απόλυτα, όσο κι αν οι γύρω μου επέμεναν ότι μια μαθήτρια του 20 “όφειλε” να γίνει γιατρός ή δικηγόρος! Παρά τις πιέσεις που δέχτηκα, η αγάπη μου για τα παιδιά και η θέλησή μου να τους προσφέρω όσα περισσότερα μπορούσα υπερίσχυσαν κι έτσι τώρα μπορώ να απολαμβάνω αυτό που πάντα ονειρευόμουν, να διδάσκω αλλά και να διδάσκομαι από τα πιο αθώα πλασματάκια αυτού του πλανήτη!
Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Αυτό που απολαμβάνω ιδιαίτερα σε αυτή τη δουλειά είναι η επαφή με τα παιδιά, η περιέργειά τους για κάθε τι καινούριο κι άγνωστο, οι απρόσμενες ερωτήσεις τους, τα ειλικρινή κι αυθόρμητα σχόλιά τους, η αθωότητα στα μάτια τους, το άδολο χαμόγελο και η ζεστή αγκαλιά που τόσο απλόχερα σου χαρίζουν….
Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τον κλάδο μας οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί των άλλων βαθμίδων αλλά και γενικότερα ο κοινωνικός περίγυρος, υποβαθμίζοντας τον ρόλο μας και θεωρώντας το νηπιαγωγείο ως απλό “χώρο φύλαξης” παιδιών!
Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Το blogμου ονομάζεται Νηπιαγωγός για πάντα
http://nipiagogosgiapanta.blogspot.gr/
και το έφτιαξα πριν από 6 μήνες, στις 29 Απριλίου 2014.
Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;
Ύστερα από σχεδόν 3 χρόνια μακριά από την τάξη, λόγω άδειας ανατροφής των 2 μικρών μου, είχα συσσωρεύσει μέσα μου τόση ενέργεια για παιδαγωγική δράση που αποφάσισα να τη συσσωρεύσω μέσα από τη δημιουργία ενός blog. Στην απόφασή μου αυτή συνέβαλε και το γεγονός ότι στην περίοδο της άδειάς μου, σε μια προσπάθεια να μην αποκοπώ από την εκπαιδευτική πραγματικότητα, ενημερωνόμουν καθημερινά από τα blogsσυναδέλφων. Με αυτόν τον τρόπο κατάλαβα πόσο αξιόλογη δουλειά γίνεται στον κλάδο μας τόσο στην τάξη όσο και διαδικτυακά κι αποφάσισα να προσφέρω κι εγώ όσο μπορώ σε αυτή τη διαδικασία ανταλλαγής ιδεών κι εμπειριών
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Δυστυχώς είναι πιο δύσκολο απ’ ότι φανταζόμουν, ειδικά αν προσθέσεις και το ρόλο της νοικοκυράς και μαμάς δυο αγοριών 1,5 και 3 ετών! Ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός αλλά για μένα η ενασχόληση με το σχολείο και το blogείναι περισσότερο κάτι σαν “χόμπι” παρά δουλειά! Είναι ο χρόνος που θα αφιερώσω στον εαυτό μου, κάνοντας αυτό που πραγματικά μου αρέσει και με γεμίζει!
Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;
Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, νιώθω ότι έχω αποκτήσει καινούριες φίλες με τις οποίες μοιράζομαι καθημερινά κοινά ενδιαφέροντα και προβληματισμούς, νέες ιδέες κι εμπειρίες! Καθημερινά ανακαλύπτω πόσο σπουδαία δουλειά γίνεται στον χώρο του νηπιαγωγείου και πόσο αξιόλογες νηπιαγωγοί υπάρχουν, με καταπληκτικές ιδέες, τις οποίες “δανείζομαι” για να εμπλουτίσω και το δικό μου εκπαιδευτικό έργο!
Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…
Για μένα το νηπιαγωγείο είναι ίσως η μόνη εκπαιδευτική βαθμίδα που ασχολείται πραγματικά με την ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών! Ενώ από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο η βαρύτητα δίνεται στον γνωστικό τομέα, στο νηπιαγωγείο τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα όχι μόνο να αποκτήσουν γνώσεις, μαθηματικές και γλωσσικές δεξιότητες, αλλά και να καλλιεργηθούν ως προσωπικότητες. Κι αυτό γιατί ως νηπιαγωγοί επιδιώκουμε τα παιδιά να αποκτήσουν ατομικές και κοινωνικές δεξιότητες (αυτοαντίληψη, αυτοεκτίμηση, συνεργασία, κοινωνικοποίηση….), να μάθουν να εκφράζουν αλλά και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους, να υιοθετήσουν υγιεινές συνήθειες (διατροφή, άσκηση…), να ευαισθητοποιηθούν σε περιβαλλοντικά θέματα (μόλυνση υδάτων, ανακύκλωση, δασοπροστασία…), να προσεγγίσουν διάφορες πτυχές της Τέχνης και να εκφραστούν μέσα από δημιουργικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες (χορός, θέατρο, ζωγραφική…) αλλά και να εξοικειωθούν με την τεχνολογία (χρήση υπολογιστή…).
Όσο για τους ενήλικες, τα παιδιά αποδεικνύονται εξαιρετικοί “δάσκαλοι” καθώς μας υπενθυμίζουν καθημερινά τι σημαίνει να χαίρεσαι με το ασήμαντο, να είσαι ο εαυτός σου και να μην κρύβεσαι πίσω από “ωραιοποιημένα προσωπεία”, να αγαπάς αληθινά…. Μας μαθαίνουν πόσο ωραίο είναι να είσαι παιδί!
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
Να επιδιώκουν όχι μόνο να μεταδώσουν στα παιδιά τους γνώσεις και δεξιότητες αλλά κυρίως να κάνουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα! Κι αυτό γιατί σε μια εποχή έντονου ανταγωνισμού, στο βωμό της απόκτησης πολλών πτυχίων και γνώσεων εύκολα θυσιάζουμε τον ψυχικό κόσμο των παιδιών και ξεχνάμε την έμφυτη ανάγκη τους για παιχνίδι! Και πιστέψτε με, τα παιδιά μαθαίνουν πολύ περισσότερα μέσα από το παιχνίδι παρά μέσα από μια στείρα διδασκαλία!
Αυτό, λοιπόν, που θα συμβούλευα τους γονείς είναι να μην προσπαθούν απλά να μάθουν στο παιδί τους γράμματα κι αριθμούς αλλά πρωταρχικώς να προσπαθούν να κατανοήσουν πώς νιώθει, ποιες είναι οι κοινωνικο-συναισθηματικές του ανάγκες και τι ερεθίσματα μπορούν να του προσφέρουν (επισκέψεις σε διάφορους χώρους εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας, δυνατότητες άθλησης, επαφή με την Τέχνη…) για να αναπτύξουν κάθε πτυχή της προσωπικότητάς του
Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε αυτή την περίοδο στα νηπιαγωγεία είναι η έλλειψη οικονομικών πόρων που μας στερεί τη δυνατότητα να εφαρμόσουμε όλα όσα έχουμε ονειρευτεί! Δεδομένου μάλιστα ότι στα περισσότερα δημόσια νηπιαγωγεία οι συνθήκες είναι τουλάχιστον αναξιοπρεπείς (έλλειψη θέρμανσης, κτίρια υπό “κατάρρευση”, συγκέντρωση πολλών παιδιών σε μικρές τάξεις…), το έργο μας δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο!
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε ό,τι έχουμε στη διάθεσή μας με τον πιο δημιουργικό τρόπο ενώ έχοντας εξασφαλίσει μια καλή συνεργασία με τους γονείς και οπλισμένες με θέληση κι επιμονή σε ότι έχει να κάνει με δημόσιους φορείς, μπορούμε σιγά σιγά να λύσουμε πολλά πρακτικά θέματα! Αρκεί να μην παραιτούμαστε και να διεκδικούμε!
Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;
Είναι πολύ απλό… όταν κοιτάς στα μάτια αυτές τις γλυκές φατσούλες που σου λένε κάθε πρωί καλημέρα με ένα τρυφερό φιλί και μια ζεστή αγκαλιά ξεχνάς τα πάντα! Ειλικρινά δεν υπάρχει μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη από τα ίδια τα παιδιά!
Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
Το ενδιαφέρον του κράτους για την εκπαίδευση… Έχω την αίσθηση ότι από πολιτικής άποψης δεν γίνεται καμιά αξιόλογη προσπάθεια για αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος και ειδικότερα της προσχολικής αγωγής. Και μόνο το γεγονός ότι λειτουργούν τάξεις νηπιαγωγείου με 28 παιδιά λέει πολλά!
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για το KindyKids.gr;
Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι από τα πρώτα blogs που μου κίνησαν το ενδιαφέρον και το ακολουθώ ανελλιπώς γιατί παρέχει πλούσιο εποπτικό υλικό, καταπληκτικές ιδέες για δραστηριότητες αλλά και συμβουλές από ειδικούς σε διάφορα θέματα. Ιδιαίτερα μου αρέσουν και οι καινούριες ενότητες με τις βιβλιοπαρουσιάσεις και τις συνεντεύξεις από νηπιαγωγούς. Γενικά το θεωρώ ένα πολύ οργανωμένο blogμε χρήσιμη θεματολογία για εκπαιδευτικούς αλλά και γονείς.
Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!
