ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΠΕΛΛΑΚΗ
Λίγα λόγια για μένα
Ονομάζομαι Καπελλάκη Γεωργία και εργάζομαι ως νηπιαγωγός τα τελευταία δέκα χρόνια στην πόλη όπου και διαμένω, το Αγρίνιο. Ξεκίνησα από τον ιδιωτικό χώρο της εκπαίδευσης και από τον Σεπτέμβριο του 2009 βρίσκομαι ως αναπληρώτρια νηπιαγωγός σε σχολεία του νομού Αιτ/νιας.
Φέτος, βρίσκομαι σε νηπιαγωγείο που απέχει 30 χλμ από την πόλη του Αγρινίου. Για του χρόνου θα δείξει....
Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Η αγάπη μου για τα παιδιά και ο χρόνος που αφιέρωνα από μικρό κορίτσι σε παιδιά συγγενικού ή μη περιβάλλοντος με ώθησαν να συνειδητοποιήσω ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με το επάγγελμα της νηπιαγωγού!
Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Δεν υπάρχει κάτι που αγαπάω περισσότερο ή λιγότερο... η δουλειά μας είναι ιδιαίτερη και ταυτόχρονα μοναδική... αφού έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά, με αθώες σκέψεις, με πρωτόγνωρες απορίες και ενδιαφέρουσες ιδέες!
Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Δεν έχω προσωπικό blogκαι ο λόγος διότι δεν ασχολήθηκα τόσο ζεστά με αυτό... εξάλλου υπάρχουν τόσο αξιόλογα blogsαπό τόσο εξαίρετες συναδέλφους που θεωρώ ότι δεν έχω να προσφέρω κάτι παραπάνω.. Ωστόσο ενημερώνομαι καθημερινά και εμπλουτίζω το υλικό μου από αρκετά από αυτά!
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Θεωρώ ότι είναι αρκετά δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.
Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;
Αυτό που έχω κερδίσει και ταυτόχρονα με έχει εντυπωσιάσει είναι η γενναιοδωρία των νηπιαγωγών συναδέλφων! Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεις τη δουλειά σου απλόχερα και να ξέρεις ότι συντελείς κι εσύ με το δικό σου τρόπο στη μάθηση! Επίσης, θέλω να πω ότι όταν άρχισα να γίνομαι μέλος στις σελίδες που αφορούσαν το νηπιαγωγείο και να παρακολουθώ τα blogsένιωσα πολύ περήφανη για όλες αυτές τις συναδέλφους που με μεράκι κι όρεξη αφιέρωναν το χρόνο τους για να δώσουν μια άλλη εικόνα στο νηπιαγωγείο.. σε ένα νηπιαγωγείο που ακόμη και τώρα είναι παρεξηγημένο! Και επιτέλους διαψεύδουν όλους αυτούς που μου έλεγαν : <<θα δεις, τώρα που μπήκες στο δημόσιο όλα θα είναι διαφορετικά.. καμία σχέση η δουλειά του ιδιωτικού με το δημόσιο...>>. Εγώ πάλι είδα ότι αν έχεις όρεξη και αγάπη για τη δουλειά σου δεν σε επηρεάζει το ιδιωτικό ή το δημόσιο... Και παρακολουθώντας όλες εσάς κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνη μου!
Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…
Μας μαθαίνει και μας το αποδεικνύει πόσο τυχεροί είμαστε που κάνουμε αυτό το λειτούργημα! Προσωπικά θεωρώ ότι κάθε σχολική χρονιά σου δίνει κάτι καινούριο και σε βελτιώνει και ως άνθρωπο και ως παιδαγωγό! Διότι κάθε φορά έχεις να αντιμετωπίσεις διαφορετικές συνθήκες, διαφορετικά παιδιά, διαφορετικούς γονείς...
Όσον αφορά τα παιδιά το νηπιαγωγείο τους προσφέρει ποικιλία πραγμάτων και εμείς μεσολαβούμε για να τα εισπράξουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
Θα συμβούλευα κάποιους γονείς να μην έχουν πολλές απαιτήσεις από τα παιδιά του νηπιαγωγείου και κάποιους άλλους να μην τα αντιμετωπίζουν ως μωρά και να μην υποτιμούν τις ικανότητές τους! Ποτέ δεν ζητάμε από τα παιδιά κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούν να καταφέρουν... Επιπλέον, θα τους συμβούλευα να δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη στη νηπιαγωγό του παιδιού τους για ένα καλύτερο κι επιθυμητό αποτέλεσμα!
Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;
Δυστυχώς έχει να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες... και φυσικά δεν είναι μόνο η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, δύσκολες συνθήκες σε απομονωμένα χωριά του κάθε νομού κτλ κτλ , δηλαδή όσα αναφέρθηκαν από συναδέλφους σε άλλες συνεντεύξεις... Δυστυχώς , πολλές νηπιαγωγοί και γενικότερα εκπαιδευτικοί έχουν να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που τους προσφέρει η σύγχρονη κοινωνία για το μέλλον του επαγγέλματός της... Σκεφτείτε πόσοι συνάδελφοι έχουν χωρίσει από τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους για να μπορέσουν να πάνε εκεί που τοποθετήθηκαν! Εγώ δεν το έχω βιώσει προσωπικά.. ωστόσο δεν θα ξεχάσω την εικόνα μιας συναδέλφου από τη Θεσσαλονίκη , η οποία είναι τοποθετημένη σε σχολείο του νομού Αιτ/νίας, και συν ταξιδέψαμε , να αποχαιρετά τα παιδιά της ενώ εκείνα την παρακαλούσαν να μείνει μαζί τους..
Και όμως καλούμαστε να αντιμετωπίζουμε πάρα πολλές δυσκολίες και η καθεμιά μας τις ξεπερνά με το δικό της τρόπο... Μέχρι πότε όμως...
Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;
Το μυστικό είναι υποκειμενικό... Το δικό μου μυστικό αποτελεί η αισιοδοξία κι εννοείται η αγάπη για τη δουλειά μου! Κι όλα από εκεί ξεκινούν ... ''σε ό,τι αγαπάς δίνεσαι ολοκληρωτικά χωρίς ανταμοιβή...''
Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
Μου λείπει η ασφάλεια κ η αναγνωρισιμότητα! Επιθυμώ να είμαι ασφαλής στο χώρο μου και επιτέλους να αναγνωρίζεται η δουλειά πολλών αξιόλογων συναδέλφων..
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για το KindyKids.gr;
Το kindykids υπήρξε το πρώτο blog που συμβουλεύτηκα, που με ενέπνευσε και μου έδωσε ώθηση να συνεχίσω το εκπαιδευτικό μου έργο! Η οργάνωση και η δουλειά του είναι εμφανής και δεν είναι τυχαίο που αναγνωρίζεται από όλους μας.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία...
Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!
