ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ
Λίγα λόγια για μένα
Πήρα το πτυχίο μου από το ΤΕΠΑΕΣ (τμήμα προσχολικής αγωγής και εκπαιδευτικού σχεδιασμού) του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έπειτα έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στην Πληροφορική και Εκπαίδευση. Διορίστηκα το 2008 και από τότε διδάσκω στην αρχή σε διάφορα νηπιαγωγεία στην Ελλάδα και τώρα στην Αττική.
Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Δεν το αποφάσισα εγώ. Έτυχε στο μηχανογραφικό. Πέρασα στο Πανεπιστήμιο και αποφάσισα να παρακολουθήσω τα μαθήματα του 1ου εξαμήνου για να δω αν μου αρέσει. Τελικά όχι μόνο μου άρεσε, αλλά αποτέλεσε και μία αποκάλυψη. Τότε ήταν που αποφάσισα να γίνω νηπιαγωγός.
Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Περισσότερο αγαπώ τη διαδικασία της μάθησης τόσο των παιδιών όσο και τη δική μου και λιγότερο τη διοικητική γραφειοκρατία.
Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Το blogμου ονομάζεται Ανδρονίκη, η νηπιαγωγός, androniki.eu, και το ξεκίνησα δειλά - δειλά το 2010.
Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;
Όταν πρωτομπήκα στην τάξη πίστευα ότι ήμουν αρκετά καταρτισμένη στα παιδαγωγικά θέματα. Ήξερα όλες τις θεωρίες του Piaget, Vygotsky, Bruner, Montessori, τα αναλυτικά προγράμματα, το νέο και το παλιό, όμως στην πράξη ήταν δύσκολο να τα εφαρμόσεις όλα αυτά. Δεν ήξερα από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Μια καλή μου φίλη και συμφοιτήτρια μου έδωσε το υλικό της (η Μαίρη ήταν ήδη διορισμένη) και με βοήθησε πολύ. Έτσι, όταν ένιωσα κι εγώ έτοιμη, σκέφτηκα πως πρέπει να μοιραστώ το υλικό μου και τις δικές μου μικρές πρακτικές ιδέες, για να βοηθηθούν οι καινούριο συνάδελφοι και να μην πελαγώσουν μέσα στην τάξη.
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Είναι δύσκολο. Πρώτα ασχολούμαι με το σχολείο, έπειτα με το σπίτι μου και τέλος με την ιστοσελίδα, με όσο κουράγιο και ενέργεια μου έχει απομείνει.
Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;
Πολλά. Έμαθα ότι δεν είμαι μόνη μου. Στο νηπιαγωγείο καμία φορά ή μοναξιά είναι βαριά, ειδικά όταν διδάσκεις σε μονοθέσιο. Κατάλαβα ότι οι προβληματισμοί μου δεν είναι μόνο δικοί μου αλλά και άλλων. Μέσα από αυτή τη μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει στο διαδίκτυο μπορεί να έρθει η πρόοδος.
Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο;Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…
Να βλέπουμε την ουσία. Τα παιδιά δεν τα ενδιαφέρουν τα χρήματα, ούτε η κρίση που περνάμε. Θέλουν αγάπη, ασφάλεια και τις ευκαιρίες να αναπτυχθούν ολόπλευρα ώστε να γίνουν ευτυχισμένα. Κάτι τέτοιο δε θέλουν και οι μεγάλοι;
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
Να εμπιστεύονται τους νηπιαγωγούς, ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο, έχουν δώσει ΑΣΕΠ, πολλοί από αυτούς έχουν μεταπτυχιακό και διδακτορικό, ενημερώνονται και επιμορφώνονται συνεχώς. Είναι επαγγελματίες. Οπότε ας τους δείξουμε τόση εμπιστοσύνη όση δείχνουμε και σε άλλα επαγγέλματα.
Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;
Οι δυσκολίες είναι περισσότερο υλικής φύσεως. Με άλλοθι την κρίση οι υλικοτεχνικές υποδομές όσο πάνε και χειροτερεύουν. Προ κρίσης όλα τα σχολεία θα έμπαιναν στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Τώρα πολλές φορές δεν έχουμε να αγοράσουμε μαρκαδόρους ή πλαστελίνες. Δεν πειράζει όμως γιατί αν μας τελειώσουν οι μαρκαδόροι θα ζωγραφίσουμε με ξυλομπογιές, αν μας τελειώσουν οι ξυλομπογιές και δεν έχουμε άλλα χρώματα θα φτιάξουμε δικά μας από φυτά. Αν μας τελειώσουν και οι πλαστελίνες θα φτιάξουμε με αλεύρι και νερό. Το μόνο που δεν μπορεί να μας τελειώσει είναι η σκέψη μας και η δημιουργικότητά μας καθώς και το δικαίωμά μας να αγωνιζόμαστε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε για μια καλύτερη παιδεία.
Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;
Δεν υπάρχει μυστικό. Αν σου αρέσει η δουλειά σου την κάνεις με κέφι. Για κάποιο καιρό αισθανόμουν ένοχη που ξυπνούσα το πρωί και μου άρεσε που θα πήγαινα στο σχολείο. Τώρα πια όχι. Θα κάνω αυτή τη δουλειά όσο καλύτερα μπορώ, παρά τις δυσκολίες και θα παλέψω για να τις ξεπεράσω.
Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
Έχουμε αναλωθεί τόσο με την κρίση που δε μας επιτρέπεται να προχωρήσουμε μπροστά. Να κάνουμε καινοτόμα προγράμματα, να ερευνήσουμε νέες φιλοσοφίες, να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες και τα όριά μας.
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για το KindyKids.gr;
Το KindyKids.gr είναι ένα σπουδαίο site με πολύ καλές ιδέες. Το έχω χρησιμοποιήσει αρκετές φορές και θα το χρησιμοποιήσω και πάλι. Μπράβο! Ελπίζω κάποια στιγμή να συναντηθούμε και από κοντά και όχι μόνο διαδικτυακά. Ευχαριστώ πολύ!
Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!
