ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΣΙΡΩΝΗ

Λίγα λόγια για μένα

Ονομάζομαι Αγγελική Τσιρώνη και ζω στο Αγρίνιο Αιτωλ/νίας. Είμαι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών Ιωαννίνων (αποφοίτησα το 2000) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση (Information and Communication Technology in Education - University of Manchester).

Από το 2005 εργάζομαι σε δημόσια νηπιαγωγεία και την τρέχουσα σχολική χρονιά τοποθετήθηκα οργανικά σε ολοήμερο τμήμα νηπιαγωγείου της πόλης μου (μετά από πολλά πολλά χιλιόμετρα στα χωριά κυρίως του νομού μας!)

 

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;

Η ζωή μόνη της με οδήγησε εκεί... Πέρασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Ιωαννίνων και άρχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα, για να αποφασίσω εάν θα παραμείνω ή θα ξαναδώσω εξετάσεις, για να περάσω σε κάποια άλλη σχολή. Το παιδαγωγικό με κέρδισε, τα παιδιά άλλωστε πάντα τα αγαπούσα... "Χτύπησα" την πόρτα του παιδαγωγικού και μπήκα σε έναν κόσμο όπου ξεχνάς προβλήματα, άγχη και στενοχώριες. Μπήκα στον κόσμο των παιδιών...

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;

Ό,τι αγαπώ έχει να κάνει με τα παιδιά... Αγαπώ το απρόβλεπτο της συμπεριφοράς τους, τις απαντήσεις τους και τις "καινούργιες" λέξεις που δημιουργούν, το πόσο στηρίζονται σε σένα και ταυτόχρονα το πόσο ανεξάρτητα είναι, το ότι χαίρονται με τα πιο απλά πράγματα, το ότι μπερδεύονται και με φωνάζουν "μαμά", το ότι μαζί τους κάθε χρόνο καλωσορίζω τις εποχές και τις ψάχνω στη φύση, τιμώ παγκόσμιες ημέρες που οι μεγάλοι ξεχνούν, κοιτώ τον ουρανό για να βάλω τον καιρό μαζί τους στο ημερολόγιο... Μπορώ να πω τόσα και άλλα τόσα και άλλα τόσα... Και όλα τα παραπάνω σε κάνουν κάθε μέρα να ξεχνάς τι δεν αγαπάς σε αυτήν τη δουλειά!

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Kidsactivities www.kidsactivities.gr - Το δημιούργησα το 2013.

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Η αλήθεια είναι ότι το ξεκίνησα γιατί όντας μαμά 2 μικρών αγοριών (4 και 6 χρονών) ήθελα να κάνω κάτι δημιουργικό μέσα στο σπίτι, κάτι δημιουργικό για εμένα... Η φροντίδα των μικρών μου με κρατά αρκετές ώρες εντός σπιτιού (ιώσεις, βράδια που κοιμούνται νωρίς, απογεύματα που παίζουν με τους φίλους τους κ.τ.λ.) Έτσι ξεκίνησα το site για να γεμίζω και εγώ αυτές τις ώρες με κάτι που πραγματικά με ευχαριστεί και με ξεκουράζει, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να επικοινωνώ με συναδέλφους και να ανταλλάσσω απόψεις και ιδέες.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;

Βασικά το δύσκολο δεν είναι να συνδυάσεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση του site... Το δύσκολο είναι να ταιριάξεις την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών σου με τη δουλειά στο σχολείο και το site και όλα τα άλλα που καθημερινά καλείσαι να διεκπεραιώσεις... Κάθε εργαζόμενη μητέρα νιώθει ότι η μέρα έχει λίγες ώρες... Και όταν "κλέβει" και το siteκάποιες από αυτές, μερικές φορές υπάρχει και το τίμημα: το παράπονο των παιδιών σου, η παραμέληση του εαυτού σου ή των φίλων σου, η συσσώρευση άλλων υποχρεώσεων. Γενικά όμως η τελική αίσθηση από την καθημερινή ενασχόληση μου με όλα είναι μια γλυκιά κούραση, που με κάνει να πιστεύω πως "Ναι... μπορώ να τα καταφέρω όλα, κι αν όχι κάθε μέρα, τουλάχιστον τις περισσότερες μέρες! Ακόμα και έτσι, αξίζει!"

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

 Ιδέες και γνώσεις. Επιθυμία να γίνω καλύτερη, βλέποντας αξιόλογες δουλειές συναδέλφων. Χαρά συζητώντας με τους "γνωστούς-αγνώστους", όπως χαρακτηριστικά τους ονομάζω... Και τελικά είναι περίεργο το ότι φτάνεις στο σημείο να εύχεσαι περαστικά στο παιδί κάποιου συναδέλφου, που δεν τον έχεις δει ποτέ, αλλά πραγματικά του εύχεσαι μέσα από την ψυχή σου... το ότι συγχαίρεις κάποιον για το έργο του, χωρίς να το έχεις δει από κοντά, το ότι μπαίνεις μέσα σε τόσες αίθουσες σχολείων χιλιόμετρα μακριά από σένα και μοιράζεσαι, μοιράζεσαι, μοιράζεσαι.... Μόνο θετικά στοιχεία μπορώ να σκεφτώ ότι έχω αποκομίσει...

Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…

Στα παιδιά μαθαίνει να εκτιμούν τον εαυτό τους και τους άλλους, να εκφράζουν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους, να κάνουν φίλους, να μοιράζονται, να δημιουργούν, να πιστεύουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν και να προσπαθούν, με το δικό τους τρόπο και στο δικό τους χρόνο. Όπως λέει και ο Robert Fulghum τους μαθαίνει να ζουν μια ισορροπημένη ζωή: "...να μαθαίνεις λίγο, να σκέφτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο...". Τουλάχιστον αυτά για μένα πρέπει πρωταρχικά να μαθαίνει το νηπιαγωγείο στα παιδιά. Δυστυχώς βέβαια δεν ισχύει αυτό παντού και θλίβομαι... Και ίσως και εγώ κάποιες φορές αποτυγχάνω να τους προσφέρω όλα τα παραπάνω. Αλλά τουλάχιστον προσπαθώ!

Όσο για το τι προσφέρει σε εμάς τους ενήλικες, που εργαζόμαστε στο νηπιαγωγείο; Μας κάνει πάλι παιδιά! Ποιός άλλος κλάδος έχει αυτό το προνόμιο; Μοναδική εμπειρία...

Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;

Μη βιάζονται να τα μάθουν γραφή και ανάγνωση. Μη βιάζονται να τα κάνουν να συμπεριφέρονται όπως οι μεγάλοι. Μη βιάζονται να τους δείξουν τον κόσμο όλο. Μην τους κλέβουν την παιδικότητά τους. Να δείχνουν σεβασμό στο ρυθμό ανάπτυξής τους. Να τα αφήνουν να παίζουν. Και να τους διαβάζουν πολλά πολλά όμορφα παραμύθια... Και κάτι άλλο! Τα συναισθηματικά κενά των παιδιών δε καλύπτονται με την αγορά παιχνιδιών και δώρων.

Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;

Φυσικά και θα ήθελα σχολεία με πλούσιο υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Μπορώ να σας πω ότι θα ήθελα να παρακολουθήσω ένα ή και πολλά σεμινάρια για διάφορα θέματα. Δεν έχω παραμύθια και βιβλία για να εμπλουτίσω τα projectsμου. Δεν υπάρχουν χρήματα για την αγορά υλικών. Την ίδια στιγμή όμως δε μου λείπει και τίποτε! Γιατί... κουβαλώ κάθε μέρα το δικό μου υπολογιστή στο σχολείο, διαβάζω και αναζητώ τη γνώση μόνη μου, δανείζομαι και ανταλλάζω βιβλία με συναδέλφους, χρησιμοποιώ "άχρηστα" για τους άλλους υλικά και δημιουργώ με τα παιδιά μου τα πιο όμορφα και μοναδικά πράγματα! Δεν είναι εύκολο... δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Επιλέγει ο καθένας πως θα το δει... Ξέρω πως με το πέρασμα του χρόνου ίσως κουραστώ να «ψάχνω» καθημερινά τη θετική πλευρά των πραγμάτων, αλλά νομίζω πως η καθημερινή επαφή με τα παιδιά είναι αυτή που σε κάνει να ελπίζεις…

Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;

Πιστεύω ότι για το επάγγελμα του/της νηπιαγωγού ισχύει το "ή το΄χεις ή δεν το 'χεις"! Είναι θέμα χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις δε βαριέσαι, κουράζεσαι μεν αλλά συνεχίζεις, μπορείς και ξεπερνάς τα όριά σου, σε παρασύρουν τα παιδιά στα δικά τους μονοπάτια και εσύ ακολουθείς… και όσο τα ακολουθείς ανανεώνεσαι… Από εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν όλα.

Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;

Μου λείπει το χαμόγελο πολλών συναδέλφων και γονιών. Η καθημερινότητα στη χώρα μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη για πολλούς από εμάς (απολύσεις, μειώσεις μισθών, αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών μας και το δικό μας, αλλαγές που δεν κατανοούμε στην εκπαιδευτική πραγματικότητα) και αυτό έχει άσχημο αντίκτυπο στις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων, στις σχέσεις εκπαιδευτικών και γονέων.

Θέλεις να μας πεις  δυο λόγια για το KindyKids.gr;

Πολύτιμος βοηθός μας! Είναι η απόδειξη του γεγονότος ότι το νηπιαγωγείο δεν είναι φύλαξη, είναι χώρος δημιουργίας και πολύπλευρης ανάπτυξης των παιδιών. Καλή συνέχεια στη μοναδική και αξιόλογη πορεία του!

Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!