ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΕΛΕΝΑ ΜΑΚΡΗ
Λίγα λόγια για μένα
Ονομάζομαι Έλενα Μακρή και είμαι απόφοιτος του τμήματος Προσχολικής Αγωγής του Τ.Ε.Ι Αθήνας! Είμαι επίσης κάτοχος Πτυχίου Μουσικοπαιδαγωγικής του Ωδείου «Φίλιππος Νάκας» και είχα την τύχη να μαθητεύσω δίπλα στην ασύγκριτη Μαρία Κυνηγού- Φλάμπουρα! Εργάζομαι ως παιδαγωγός σε ιδιωτικό σχολείο τα τελευταία 10 χρόνια και τον ελεύθερο χρόνο μου προσπαθώ να ανακαλύπτω νέους τρόπους που θα εξελίσσουν τη δουλειά μου και κατ’ επέκταση εμένα ως άνθρωπο! Τρέφω μεγάλη αγάπη για τη δουλειά μου και τα παιδιά, μου αρέσει να συνδιαλέγομαι με άλλους παιδαγωγούς, να μοιράζομαι ιδέες και γνώσεις και να αποκομίζω εμπειρίες και οφέλη!
Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Απ’όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η ενασχόληση με τα παιδιά ήταν κάτι που με ευχαριστούσε και με γέμιζε ως άνθρωπο. Όταν ήρθε η ώρα να επιλέξω τον κλάδο με τον οποίο ήθελα να ασχολήθώ μελλοντικά, τα παιδαγωγικά ήταν σε πρώτη προτεραιότητα.
Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Απολαμβάνω τις καθημερινές αγκαλιές, την άδολη και ανιδιοτελή αγάπη των παιδιών που την προσφέρουν απλόχερα, την εκτίμηση στα μάτια των γονιών όταν σου λένε πως έχεις συμβάλλει κι εσύ στη σωστή ανάπτυξη του παιδιού τους και το αίσθημα πληρότητας που νιώθεις όταν ξέρεις πως έχεις καταφέρει παιδικά χαμόγελα ν’ανθίσουν!
Με κουράζει η έλλειψη συνεργασίας σχολείου-οικογένειας, όταν δεν υπάρχει, η «στενομυαλιά» συναδέλφων ή εργοδοτών και η μη αναγνώριση του έργου που προσφέρουμε.
Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Η «Kinderella»δημιουργήθηκε αρχικά το φθινόπωρο του 2013 (τέλη Σεπτεμβρίου), ως σελίδα στο FCBK και σε σύντομο χρονικό διάστημα βρήκε μια θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα ιστολόγια, που τα διαχειρίζονται αξιόλογοι συνάδελφοι.
Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;
Κατόπιν παραινέσεως του συντρόφου μου, που εν προκειμένω είναι και ο δημιουργός της ιστοσελίδας, όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι. Και με δική μου επιθυμία, να μοιραστώ, να ανταλλάσσω ιδέες με άλλα άτομα, που θα με βοηθήσουν να εξελίξω τη δουλειά μου.
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ιδιαίτερα «απαιτητικό» εγχείρημα. Αφιερώνω πολύ από τον προσωπικό μου χρόνο και για να είμαι ειλικρινής, δεν καταφέρνω πάντα να κρατάω τις ισορροπίες. Κάποιες φορές, μεσολάβει μεγάλο χρονικό διάστημα από τη δημοσίευση ενός νέου άρθρου ή δεν κρατάω καθόλου χρόνο για τις αγαπημένες μου ασχολίες…
Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;
Έχω γνωρίσει πολλές αξιόλογες συναδέλφους με τις οποίες ανταλάσσουμε ιδέες και απόψεις καθημερινά, λύνουμε απορίες, διαφωνούμε, συμφωνούμε, χαιρόμαστε, συγκινούμαστε, ανακαλύπτουμε, μοιραζόμαστε. Κάποιες απ’αυτές τις διαδικτυακές γνωριμίες εξελίσσονται σε φιλίες ζωής, απ’όσο έχω δει.
Όμως αν έπρεπε να επιλέξω μια μόνο φράση για να απαντήσω, θα ήταν αυτή: «Αν έχω μια ιδέα κι εσύ έχεις μια άλλη και τις ανταλλάξουμε, τότε ο καθείς μας θα 'χει από δυο ιδέες.» (Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω)
Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…
Νομίζω πως το αγαπημένο μου απόφθεγμα, που είναι και το λογότυπο του ιστολογίου μου, με καλύπτει απόλυτα… «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο». Είναι παρμένο από το ομότιτλο βιβλίο του RobertFulghum (εκδ. Λύχνος) και σας παραθέτω και ένα μικρό απόσπασμα που νομίζω τα λέει όλα...
“... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτάείναι τα πράγματα που έμαθα:
• Να μοιράζεσαι τα πάντα.
• Να παίζεις τίμια.
• Να μη χτυπάς τους άλλους.
• Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
• Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
• Να μην παίρνεις τα πράγματα, που δεν είναι δικά σου.
• Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
• Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
• Να κοκκινίζεις.
• Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
• Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
• Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
• Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
• Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
• Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
• Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ…”
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
Να μη βιάζονται να εισάγουν τα παιδιά τους στον κόσμο των μεγάλων. Να τα αφήσουν να χαρούν την ασφάλεια της παιδικής τους αθωότητας, όσο περισσότερο γίνεται…
Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;
Ως νηπιαγωγός που απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα, η κυριότερη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε, είναι η διατήρηση μιας σταθερής θέσης εργασίας. Η αβεβαιότητα προκαλεί μεγάλο άγχος, αλλά πλέον αυτό είναι κοινό πρόβλημα για όλους του παιδαγωγούς ανεξαρτήτως τομέα. Παρόλ’ αυτά, η οικονομική «στενότητα» σε ωθεί να ανακαλύπτεις νέους τρόπους για να διαχειρίζεσαι τη σχολική καθημερινότητα. Αξιοποιείς κάθε βοήθεια από τους γονείς, χρησιμοποιείς εναλλακτικά (ανακυκλώσιμα) υλικά και ο καλός συναδελφος είναι σημαντικός παράγοντας.
Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;
Το μυστικό…για την καθεμία είναι διαφορετικό! Νομίζω έχει να κάνει και με το χαρακτήρα μας. Εγώ από τη φύση μου είμαι άτομο, που δεν εφησυχάζει. Ως ανήσυχο πνεύμα, ψάχνω διαρκώς καινούριες ιδέες να εφαρμόζω στην τάξη. Η συναναστροφή δε με άλλους συναδέλφους, αποτελεί ένα κίνητρο για να γίνεσαι καλύτερος. Πάντα θα υπάρχουν νηπιαγωγοί που θαυμάζεις και θες να φανείς αντάξιός τους. Επιπλέον, το χαμόγελο των παιδιών και μια καλή κουβέντα απ’τους γονείς, σε ανταμοίβει πάντα.
Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
Νομίζω ότι υπάρχουν πολλά κενά γενικότερα στον τρόπο που εφαρμόζεται η εκπαιδευτική διαδικασία στη χώρα μας κι αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει άμεσα. Θα ήθελα να υπάρχει μεγαλύτερη ενημέρωση και να μας προετοιμάζουν από τα φοιτητικά ακόμη χρόνια για τις αντιξοότητες της καθημερινής τριβής σε μία τάξη. Τπτ δεν είναι τόσο ιδανικό, και οι νέες παιδαγωγοί πρέπει να είναι προετοιμασμένες και ΠΡΟΘΥΜΕΣ. Σε μια τάξη νηπιαγωγείου καλείσαι να επιτελέσεις το έργο της δασκάλας, της νοσοκόμας, της ψυχολόγου, της εμψυχώτριας, της μαμάς… και να τα καταφέρνεις σε όλα! Αν δεν το αγαπάς πάρα πολύ, αν δεν το θες πραγματικά, διάλεξε κάτι άλλο.
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για το KindyKids.gr;
To KindyKids ήταν και παραμένει από τα ιστολόγια που με ενέπνευσαν για τη δημιουργία της Kinderella. Η θεματολογία του, η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει τα διάφορα θέματα και το πληροφοριακό υλικό που μοιράζεται, είναι πολύτιμα! Του εύχομαι καλή και δημιουργική συνέχεια!!!
Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!
