ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΑΡΙΑΔΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Λίγα λόγια για μένα!
Ονομάζομαι Ευαγγελοπούλου Αριάδνη και είμαι από την Κατερίνη . Και συγκεκριμένα από ένα χωριό που λέγεται Λόφος και το λατρεύω!!!
Μένω στις Σέρρες μετά από 15 χρόνια περιπλάνησης σε όλη την Ελλάδα : Θεσσαλονίκη, Ζάκυνθο, Πύργο. Μέρη λατρεμένα και αγαπημένα, όπου πολύ ευχαρίστως θα ζούσα για πάντα! Ο άντρας μου είναι γυμναστής και έχουμε ένα γιο που πάει έκτη δημοτικού. Λατρεύω την οικογένειά μου και τη δουλειά μου.
Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Mου άρεσε πάντα τόσο πολύ το σχολείο, που σκεφτόμουνα τον εαυτό μου από παιδί στο ρόλο του δασκάλου. Ήθελα σε όλα τα γυμνασιακά και λυκειακά μου χρόνια να γίνω φιλόλογος, αλλά χάρηκα πολύ όταν από ένα λάθος στο μηχανογραφικό βρέθηκε το τμήμα Νηπιαγωγών πάνω από τη Φιλοσοφική. Ούτε σκέψη για δεύτερο μηχανογραφικό την επόμενη χρονιά.
Και το φωνάζω με όση δύναμη μπορώ: "Είμαι πολύ… πολύ… πολύ υπερήφανη που είμαι Νηπιαγωγός και ειδικά τώρα: στην Ελλάδα του 2014"
Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Αγαπώ την ευελιξία που μας δίνει. Ότι δε μας περιορίζει σε στεγανά και μας επιτρέπει να αναπτύσσουμε πρακτικές που ταιριάζουν σε μας και στα παιδιά μας κάθε φορά. Μου αρέσει που μας δίνει τη δυνατότητα να ενσωματώνουμε στην ομάδα παιδιά, που ξαφνικά στην επόμενη βαθμίδα τα βλέπουμε σε τμήματα ένταξης, ενισχυτικής, ή σε ειδικά σχολεία. Το Νηπιαγωγείο είναι ένα για όλα τα παιδιά. Αγαπώ τις αγκαλίτσες με τα παιδιά που έρχονται όλο λαχτάρα όταν σε βλέπουν και εκείνες τις κατασκευές και τις ζωγραφιές που έρχονται με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και σου λένε : «ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΥΡΙΑ». Και αυτό είναι ακόμα πιο σπουδαίο αν σκεφτείς ότι αν δεν το δώσουν σε σένα θα το δώσουν στη μαμά τους!!! Πόσο σημαντικές είμαστε στη ζωή των παιδιών μας!!!
Τι αγαπώ λιγότερο;
Τον αποχωρισμό στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς και την επίγνωση ότι αυτά τα παιδιά του χρόνου θα είναι αλλού. Αυτό ήταν ακόμα πιο σκληρό τα πρώτα 15 χρόνια, γιατί ήμουνα σε μέρη από τα οποία θα έφευγα κα ήξερα ότι δε θα τα ξαναδώ αυτά τα παιδιά.
Τώρα τουλάχιστον τα βλέπω και χαίρομαι πολύ όταν περνάω από το δημοτικό και έρχονται στα κάγκελα και με φωνάζουν ή όταν περνάνε από το Νηπιαγωγείο και έρχονται να με δουν. Δεν μου αρέσει επίσης, όλη αυτή η επιπρόσθετη δουλειά που πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ!!!( Είμαι προϊσταμένη σε ένα Νηπιαγωγείο με 3 ολοήμερα τμήματα, με οικονομικά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς). Όσο και να προσπαθώ να τα κάνω όλα στο σπίτι μου, εκτός ωραρίου στο σχολείο ή τα Σαββατοκύριακα, δεν παύει να προκύπτουν διάφορα θέματα την ώρα που είσαι στην τάξη σου με τα παιδιά και απαιτούν λύση ΤΩΡΑ!!!
Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Το blog μου ονομάζεται : «Το νηπιαγωγείο μ’ αρέσει πιο πολύ».
http://edonipiagogeio.blogspot.gr/
Το έχω από το Φεβρουάριο του 2012. Μου φαινόταν απίστευτο ότι θα μπορούσα να φτιάξω ένα δικό μου blog. Ξεκίνησα πολύ δειλά και φοβισμένα, όπως οι περισσότεροι νομίζω.
Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;
Στη αρχή το είδα σαν ένα είδος αρχειοθήκης για τη δουλειά μου. Ποτέ δεν έβρισκα αυτά που είχα κάνει τα προηγούμενα χρόνια!!! Στη συνέχεια μου άρεσε ότι με αυτό τον τρόπο οι γονείς θα έβλεπαν την καθημερινότητά μας στο Νηπιαγωγείο!!! Αλλά πάνω από όλα ήθελα με αυτό τον τρόπο να προσφέρω τη δική μου εμπειρία και το δικό μου υλικό σε όποιον πιθανόν να το ήθελε και ειδικά στα νέα κορίτσια, που παίρνοντας κάτι από μένα, κάτι από τα τόσο ωραία άλλα blogs που υπάρχουν και δένοντάς τα με τη δική τους όρεξη δε θα νιώθουν « χαμένες» μέσα στην τάξη.
Όπως δεν ξεχνάω ότι ένιωθα εγώ τα πρώτα μου χρόνια, που στην κυριολεξία δεν ήξερα πού να απευθυνθώ και τι να κάνω!!!
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Δεν είναι εύκολο…. Αλλά όταν το αγαπάς βρίσκεις το χρόνο. Το κάνω με ευχαρίστηση και γι’ αυτό δεν το βλέπω σαν αγγαρεία. Άλλωστε μόνη μου το επέλεξα. Τελειώνω τις καθημερινές μου δουλειές και υποχρεώσεις με το σπίτι και λέω: « Και τώρα θα ξεκουραστώ!!!Θα κάνω την ανάρτησή μου!!!»
Αν κάποια μέρα δεν έχω διάθεση δε θα το ενημερώσω ή αν το κάνω θα φαίνεται!
Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;
Αυτά που έχω κερδίσει , αν μου τα έλεγε κάποιος πριν δε θα τα πίστευα!
Έκανα το facebook καθαρά και μόνο για το blog μου. Ήμουν πάντα πολύ αρνητική και κατηγορηματικά αντίθετη! Πόσο λάθος έκανα!!!(Πάντα μιλάμε για την επαφή ενήλικα με το διαδίκτυο).
Κέρδισα φίλους πραγματικούς. Μιλάμε καθημερινά το τηλέφωνο, στο skype, συναντιόμαστε (Από τις Σέρρες και τη Θεσσαλονίκη μέχρι τα Γιάννενα, τον Πύργο, την Πάτρα, την Αθήνα , τη Ρόδο, την Κρήτη, και τη Νέα Υόρκη) έχουμε εκμηδενίσει τις αποστάσεις. Είναι πολύ ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχουν εκεί αυτά τα άτομα που έχεις ακριβώς τα ίδια ενδιαφέροντα και μπορείς να επικοινωνήσεις κάθε στιγμή για ο,τιδήποτε. Από θέμα δουλειάς μέχρι το πιο προσωπικό σου θέμα.
Και να συμπληρώσω ότι καμιά μας δεν είχε κενό στη ζωή της και έψαχνε να το γεμίσει!!!
Έχουμε τον Παιδικό μας Πλανήτη που είναι μία ομάδα ατόμων, που ασχολούνται με την προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ξεκίνησε πριν από 2 χρόνια και 3 μήνες με 70 άτομα και τώρα έχουμε ξεπεράσει τις 6.000.
Είναι για όλους μας η ψυχοθεραπεία μας όπως λέμε. Είναι ένας διαδικτυακός χώρος όπου χωράνε όλοι όσοι αγαπάνε και ασχολούνται με το παιδί. Δε χωράνε οι κακεντρεχείς.
Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…
Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι ποιος μαθαίνει πιο πολλά στο Nηπιαγωγείο; Εμείς ή τα παιδιά;
Και καταλήγω ότι ίσως εμείς να παίρνουμε περισσότερα. Δεν ξεχνάω τη χρονιά που ήμουνα έγκυος και δε δούλευα: Δεν κατάλαβα τίποτα από Χριστούγεννα, Απόκριες, Πάσχα, εθνικές γιορτές. Μας μαθαίνει να ξεπερνάμε αντιξοότητες και να διατηρούμε τη νεανικότητά μας στο πνεύμα και στη διάθεση τουλάχιστον.
Στο παιδί μαθαίνει πρώτα πρώτα τη δύναμη τη συνεργασίας και τον τρόπο να το πετύχουν. Τους μαθαίνει να μοιράζονται και ότι είναι μοναδικοί αλλά όχι και οι «μοναδικοί». Όπως αναφέρεται και στο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών του Νηπιαγωγείου : «Το Νηπιαγωγείο φιλοδοξεί να έχει ένα πρόγραμμα ανοιχτό, βιωματικό, ευέλικτο το οποίο χωρίς να παραγνωρίζει τη σπουδαιότητα των γνώσεων δίνει έμφαση στις διαδικασίες και τοποθετεί το παιδί στο κέντρο των εξελίξεων».
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
Να είναι κοντά στο Νηπιαγωγείο. Κοντά στη Νηπιαγωγό και στα παιδιά. Να μπαίνουν μέσα στην τάξη και να συμμετέχουν στις δραστηριότητες του Νηπιαγωγείου τους. Να επικροτούν κάθε προσπάθεια του παιδιού τους και να μην το επικρίνουν. Να ξέρουν ότι το πιο ασήμαντο γι’ αυτούς για το παιδί τους είναι σπουδαίο!!!
Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;
Το σπουδαιότερο πρόβλημα για τη δουλειά της είναι η έλλειψη χρημάτων στα σχολεία και ιδιαίτερα σε αυτά που συστεγάζονται.Το αντιμετωπίζει με την ευρηματικότητά της και την ευελιξία της. Υλικά ανακύκλωσης στοιβάζονται στα Νηπιαγωγεία και με αυτά δασκάλες και παιδιά κάνουν θαύματα. Φυσικά πολύτιμοι αρωγοί και συμπαραστάτες σε αυτό είναι οι γονείς. Επίσης, έγγραφα προς εκδοτικούς οίκους, τράπεζες, οργανισμούς και όπου αλλού μπορούμε να φανταστούμε, για προσφορά υλικού φεύγουν καθημερινά με πολλές ελπίδες για θετική απάντηση. Δεν είναι λίγες επίσης οι φορές που βάζει το χέρι της βαθειά… πολύ βαθειά στη δική της άδεια τσέπη και προσπαθεί να βρει κάτι που περίσσεψε για να αγοράσει βιβλία και υλικά που της χρειάζονται για τη δουλειά της.
Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;
Στην αστείρευτη αγάπη της γι’ αυτό που κάνει. Στην ατέλειωτη αγάπη της για τα παιδιά. Στην «τρέλα» της και στην υπευθυνότητά της που δεν της επιτρέπει να κάνει δουλειά με το "ζύγι", με την ώρα και με τα λεφτά που παίρνει. Η νηπιαγωγός όταν μπαίνει στην τάξη και βλέπει τα ματάκια των παιδιών να την κοιτάζουν γεμάτα προσμονή, τα ξεχνάει όλα!!! Με τα παιδιά γίνεται παιδί και αυτό τη στηρίζει και της δίνει δύναμη.
Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
Μου λείπει ή ασφάλεια!!! Μου λείπουν τα χαρούμενα πρόσωπα των Νηπιαγωγών εκτός τάξης!!! Τότε που αρχίζουν να θυμούνται πάλι τα προβλήματα και την πραγματικότητα που τις οδηγεί στην ανασφάλεια!!! Έχουμε ακόμα τη συνεργασία μεταξύ μας. Τρέμω στην ιδέα ότι με την αξιολόγηση που προωθείται μπορεί να μας το στερήσουν και αυτό.
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για το KindyKids.gr;
Το kindykids.gr είναι το αγαπημένο site όλων μας. Στα δύσκολα χρόνια που αρχίσαμε να ψάχνουμε στο internet για θέματα σχετικά με τη δουλειά με τη δουλειά μας ήταν από τους πρώτους ελληνικούς ιστότοπους που μας έδινε απλόχερα σπουδαίο υλικό για το σχολείο. Αλλά δεν επαναπαύεται ποτέ η αγαπητή μας Μάρλεν και η ομάδα της και πάντα μας εκπλήσσουν ευχάριστα και τους ευχαριστούμε πολύ!
Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!
