ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ …ΕΝΗΛΙΚΑ

Κανείς δεν υποστηρίζει ότι η ανατροφή ενός παιδιού είναι εύκολη υπόθεση… Ειδικά οι ηλικίες από 2 έως 5 θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές τόσο για το χαρακτήρα όσο και για τη γενικότερη δομή της προσωπικότητας ενός παιδιού. Στην ουσία για να το πούμε με απλά λόγια σ’ αυτές τις ηλικίες μεγαλώνουμε τον αυριανό ενήλικα… Η προσωπικότητα που θα χτίσει το παιδί κατά το χρονικό διάστημα αυτό είναι μια μικρογραφία – με μικρές παραλλαγές -  του ενήλικα στον οποίο θα «μεταμορφωθεί» το παιδί μας. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντική η παρουσία μας στη ζωή του. Τα λόγια και κυρίως οι πράξεις μας έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη δομή και εξέλιξη της προσωπικότητάς του. Πως μπορούμε λοιπόν να χτίσουμε μια ισορροπημένη προσωπικότητα; Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που θα βοηθήσουν το παιδί μας να εξελιχθεί σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα;

Αυτοσεβασμός και αυτοεκτίμηση, χτίζονται από την πρώτη στιγμή και είναι η βάση μιας υγιούς και ισορροπημένης προσωπικότητας. Όταν το παιδί νιώθει ότι το αγαπούν και το υπολογίζουν μέρα με τη μέρα ενδυναμώνει τις άμυνές του απέναντι σε κάθε τι βλαπτικό για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.  Τι μπορεί να κάνει ο γονιός γι’ αυτό;

• Να το αγαπάει και να του το δείχνει. Η αγκαλιά, τα χάδια και το χαμόγελο είναι πολύ σημαντικά για τα παιδιά. Το κάνουν να νιώθει σημαντικό, αγαπητό και ότι οι άλλοι το συμπαθούν και το αποδέχονται.
• Να το επαινεί συχνά για όλα τα καλά που κάνει. Έτσι το παιδί νιώθει άξιο και ικανό.
• Να έχει άπειρη υπομονή. Το κάθε παιδί θέλει το χρόνο του για να αφομοιώσει τόσο τις καινούριες γνώσεις όσο και τις αποδεκτές συμπεριφορές. Αποδεχόμενοι τα λάθη του παιδιού μας το βοηθάμε να μαθαίνει από αυτά και να μην νιώθει ενοχές.
• Να αποδέχεται το παιδί του και τη ξεχωριστή του ιδιοσυγκρασία. Κανένα παιδί δε μοιάζει με άλλο και φυσικά το παιδί που φέρνουμε στον κόσμο δε σημαίνει ότι θα είναι όπως το έχουμε φανταστεί και ονειρευτεί. Το κάθε παιδί  έχει δικά του ταλέντα, προτιμήσεις, δυνατότητες και ικανότητες και οι γονείς οφείλουν να τα σεβαστούν και να τα βοηθήσουν να αναπτυχθούν.
• Να μη συγκρίνει το παιδί με κανένα άλλο και κυρίως με τα άλλα παιδιά της οικογένειας. Το παιδί χρειάζεται να ξέρει ότι δε πρέπει να μοιάσει σε κανέναν άλλο για να το αγαπούν και να το σέβονται. Αρκεί να είναι ο εαυτός του.
• Να αφιερώνει χρόνο στο παιδί και να συζητά μαζί του για οτιδήποτε σημαντικό ή ασήμαντο. Από το πώς πέρασε τη μέρα του μέχρι για κάποιο παιχνίδι ή γενικότερα ό, τι το παιδί θεωρεί σημαντικό και άξιο λόγου.
• Να αγαπάει το παιδί χωρίς όρους και περιορισμούς. Δείχνουμε την αγάπη μας στο παιδί μας συνέχεια όχι μόνο όταν κάνει κάτι το οποίο μας αρέσει. Έτσι μαθαίνει ότι είναι άξιο να διεκδικεί την αγάπη γι’ αυτό που είναι κι όχι επειδή κάνει πράγματα που αρέσουν στους άλλους.
• Να βάζει κανόνες ,όρια και να τα εφαρμόζει χωρίς παρεκκλίσεις. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να νιώθουν ασφαλή. Η επιβολή ποινών (συνήθως με το να του αφαιρέσουμε κάποιο προνόμιο) είναι απαραίτητη όχι όμως ξύλο και λεκτικοί εξευτελισμοί. Σκοπός είναι να βοηθήσουμε το παιδί να αποκτήσει κρίση και όχι να νιώσει προσβεβλημένο και πληγωμένο.
• Να προσφέρει στο παιδί ένα ασφαλές περιβάλλον. Φροντίζουμε να μιλάμε στο παιδί μας για τους διάφορους κινδύνους που διατρέχει χωρίς υπερβολές και χωρίς να του δημιουργούμε φοβίες.
• Να αφήνει στο παιδί χώρο για να παίρνει πρωτοβουλίες. Με το να προλαβαίνουμε τα πάντα πριν από αυτό γι’ αυτό το μετατρέπουμε σε μια παθητική προσωπικότητα, όπου μαθαίνει να κάνει πάντα αυτό που του λένε οι άλλοι.
• Να φροντίσει για μια υγιή κοινωνική ζωή για το παιδί. Το παιδί έχει ανάγκη από φίλους, παιχνίδι και διασκέδαση. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθει αποδεκτό από άλλα παιδιά κι όχι μόνο από ενήλικες.
• Να ενθαρρύνει το παιδί να ασκείται και να τρέφεται σωστά καθώς και σε επιλογές στην εμφάνισή του που το κάνουν να νιώθει όμορφο και περιποιημένο. Είναι πολύ σημαντικό να αποκτήσει από αυτήν ακόμη την ηλικία μια θετική εικόνα για την εικόνα του. Να του τονίζει συχνά ότι είναι όμορφο και να εστιάζει στα θετικά στοιχεία της εμφάνισής του.

Μπορεί να φαίνονται πολλά όλα τα παραπάνω, όμως είναι απλά όλες οι εκφάνσεις της καθημερινότητάς ενός γονιού με το παιδί. Αν σε καθημερινή βάση δοθεί η απαραίτητη σημασία σε καθένα από αυτά τότε και ο γονιός καταφέρνει να τα κάνει χωρίς να σκέφτεται και να τα απαριθμεί μέσα στο μυαλό του γιατί γίνονται βίωμα και συνήθεια.

Είναι λογικό και αποδεκτό ότι κανένας γονιός δεν είναι τέλειος. Είναι, όμως, επίσης σημαντικό να προσπαθεί καθημερινά με το σωστό τρόπο να χτίσει μια ολοκληρωμένη και υγιή σχέση με το παιδί του, εφόσον ανέλαβε την ιερή υποχρέωση να το φέρει στον κόσμο.

MK