ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΦΕΗ ΤΡΙΓΩΝΗ

Λίγα λόγια για μένα

Το όνομά μου είναι Φαίη Τριγώνη και είμαι νηπιαγωγός. Κατάγομαι από τη Νέα Κίο  Άργους. Τον Ιούλιο του 2012 βγήκα πτυχιούχος του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Πατρών. Από το Σεπτέμβριο του 2012 εργάζομαι σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Το επάγγελμα της νηπιαγωγού ξέρω ότι είναι το «επάγγελμα» που ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ  μιας και είναι αυτό που δήλωνα ότι θα κάνω από την ηλικία των 5.

 

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

 Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;

Όπως ήδη ανέφερα το «επάγγελμα» της νηπιαγωγού το είχα διαλέξει από την ηλικία των 5 χρόνων. Όλοι οι γονείς συνηθίζουν να ρωτούν τα παιδιά τους ‘τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις; ’Η δική μου απάντηση ήταν πάντα ξεκάθαρη. Δασκάλα για μικρά παιδάκια. Άφησα τα χρόνια να περάσουν και όταν ήρθε η ώρα να φτιάξω το μηχανογραφικό μου η δουλειά που είχα να κάνω ήταν εύκολη. Οι πρώτες περίπου 20 επιλογές ήταν Παιδαγωγικές Σχολές. Η αγάπη μου για τα παιδιά είναι αυτή που με οδηγούσε…

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;

Μα φυσικά τα παιδιά αγαπώ περισσότερο .Όσο και να πιάνουν τα χέρια σου στις κατασκευές, όση μεταδοτικότητα και αν έχεις, αν δεν αγαπάς τα παιδιά σε αυτό το «επάγγελμα» θα δυστυχήσεις. Δεν είμαστε όλο χαρές και τραγούδια μέσα στην τάξη .Περνάμε σίγουρα και δύσκολες καταστάσεις που δυσχεραίνουν το έργο μας αλλά αν πραγματικά αγαπάς τα παιδιά, με το χαμόγελο που θα σου δώσουν, με μια φράση που θα πουν ,με μια μεγάλη αγκαλιά που θα σου κάνουν, πραγματικά τα ξεχνάς όλα .Αυτή τη μαγική ιδιότητα των παιδιών αγαπώ πιο πολύ!!!
Αυτό που αγαπώ λιγότερο, ή μάλλον  για να το πούμε καλύτερα, δεν αγαπώ καθόλου είναι αμφισβήτηση του έργου μας που έρχεται από κάποιους κακόβουλους που πραγματικά δεν έχουν ιδέα για τη δουλειά που γίνεται μέσα σε μία τάξη. Μια νηπιαγωγός άγει τη ψυχή του νηπίου, οδηγεί το νήπιο, μαζί με την οικογένειά του  φυσικά, σε αυτό που θα είναι αργότερα στη ζωή του και είναι μεγάλο κατόρθωμα να μπορούμε να το κάνουμε αυτό μέσα από συζήτηση, παιχνίδια, τραγούδια, χορό και κατασκευές.

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Το blog μου ονομάζεται Νηπιαγωγός από τα Πέντε και είναι ακόμα βρεφάκι… Είναι μόλις 7 μηνών μιας και δημιουργήθηκε 11 Οκτωβρίου του 2013.

http://nipiagogosapotapente.blogspot.gr/

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Το  blog μου το έφτιαξα σε μια περίοδο που ήμουν άρρωστη και δεν πήγαινα στο σχολείο.Έτσι ένα απόγευμα προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα μπορούσα να κάνω στο σπίτι για να νιώσω όμορφα. Μου άρεσε πολύ που τόσο καιρό παρακολουθούσα τη δουλειά συναδέλφων μέσα από τα ιστολόγιά τους και έτσι είπα να προσπαθήσω και εγώ να φτιάξω ένα δικό μου για να μοιράζομαι και τη δική μου δουλειά με τους υπόλοιπους.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;

Πραγματικά δεν είναι καθόλου εύκολο. Καθόμουν και κοιτούσα παλαιότερες αναρτήσεις μου που έκανα καθημερινά και έβλεπα ότι στην αρχή περιείχαν μόνο φωτογραφίες και μια δυο σειρές από λόγια. Αλληλεπιδρώντας αργότερα με άλλους συναδέλφους  διά μέσου του blog ένιωσα την ανάγκη να γράφω όλο και περισσότερα λόγια, να βγάζω όλο και περισσότερες φωτογραφίες μέσα την τάξη (πράγμα που είναι και δύσκολο όταν 26 παιδιά θέλουν να είσαι συνέχεια από πάνω τους) τα οποία για  να ενσωματωθούν αργότερα σε μια ανάρτηση ήθελαν μια οργάνωση πρώτα που απαιτούσε χρόνο. Έτσι οι αναρτήσεις μου πλέον δεν είναι καθημερινές αλλά νομίζω ότι είναι πιο ουσιαστικές. Προσπαθώ όταν ο χρόνος μου το επιτρέπει να κάνω όσες περισσότερες αναρτήσεις μπορώ ακόμα και αν είναι σαββατοκύριακο ή 3:00 το πρωί που άλλοι ξεκουράζονται γιατί απλά είναι κάτι που μου αρέσει να κάνω. Να μοιράζομαι τη δουλειά μου με άλλους.

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

Αγάπη , ενδιαφέρον, αλληλοβοήθεια, σεβασμό, κατανόηση. Οι συνάδελφοι, διαδικτυακοί και μη, είναι οι μόνοι που καταλαβαίνουν την αγάπη για αυτό που κάνεις, την όρεξη να ψάχνεις συνέχεια για νέες μεθόδους για να εξελίξεις αυτό που ήδη κάνεις , τη μανία της ανακύκλωσης, όταν πριν πετάξεις κάτι στα σκουπίδια σκέφτεσαι σε τι θα μπορούσες να το  μεταλλάξεις μαζί με τα παιδιά. Όταν είσαι νέος στο «επάγγελμα» όπως εγώ, στην εποχή της τεχνολογικής εξέλιξης στην οποία ζούμε από αυτούς θα πιαστείς για να ξεκινήσεις. Από συναδέλφους που έχουν μοιραστεί τη δουλειά τους στο διαδίκτυο και έχουν τη διάθεση να σε βοηθήσουν σε ό, τι χρειαστείς και ευτυχώς είμαι από τις τυχερές μιας και έχω γνωρίσει (διαδικτυακά τουλάχιστον ακόμα) αρκετές από αυτές.

Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…

Αν και ακόμα δεν έχω δουλέψει σε νηπιαγωγείο παρά μόνο όταν έκανα την πρακτική μου άσκηση το νηπιαγωγείο για μένα είναι μια δεύτερη οικογένεια. Έτσι όπως η οικογένεια είναι ο πρώτος φορέας κοινωνικοποίησης για το παιδί, το νηπιαγωγείο είναι ο αμέσως επόμενος. Μαθαίνει στο νήπιο κανόνες συμπεριφοράς, αξίες αλλά και το κάνει ένα υπεύθυνο και κοινωνικό υποκείμενο έτοιμο να παίξει το ρόλο που του αντιστοιχεί στην κοινωνία. Σε εμάς τους ενήλικες μαθαίνει να βλέπουμε τον κόσμο από τα μάτια των παιδιών. Μάτια γεμάτα αθωότητα και αγνότητα.

Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;

Να διαβάσουν για τις ανάγκες των παιδιών σε αυτή την ηλικία. Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι τις ξέρουν αλλά πραγματικά λανθάνουν τόσο πολύ γιατί οι ανάγκες των παιδιών σε αυτή την ηλικία είναι ανεξάντλητες. Να ασχοληθούν με τα παιδιά τους γιατί πραγματικά το να αλληλεπιδράς με το παιδί σου δεν βοηθάει μόνο εκείνο αλλά και σας τους ίδιους!!!

Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;

Οι δυσκολίες είναι αρκετές. Από τις οικονομικές δυσκολίες που οδηγούν στην έλλειψη απαραίτητων υλικών και εξοπλισμού για το σχολείο μέχρι και το δύσκολο χαρακτήρα που έχουμε αποκτήσει γονείς και εκπαιδευτικοί ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης που διανύουμε. Για να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες όπως και κάθε άλλη δυσκολία χρειάζεται επιμονή, υπομονή και αλληλοκατανόηση.

Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;

Ένα είναι το μυστικό. Η αγάπη για τα παιδιά. Αν συνεχίζει μια νηπιαγωγός, που αγαπά τα παιδιά και δεν έγινε τυχαία νηπιαγωγός,  να βρίσκεται σε μια τάξη γεμάτη παιδιά ποτέ δεν θα χάσει την όρεξη και το κέφι της. Πάντα θα βρίσκει τρόπους, παρά τις αντιξοότητες, να συνεχίζει το έργο της.

Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;

Η αναγνώριση της αξίας του λειτουργήματος που κάνουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί. Πολλοί είναι αυτοί που χλευάζουν το «επάγγελμα» της νηπιαγωγού. Κλασσικές είναι οι φράσεις του τύπου «Σιγά μωρέ όλο κουκλοθέατρο παίζετε» , «Παίξατε με πλαστελίνη σήμερα;» , «Δεν πονάει ο λαιμός σας με τόσα τραγούδια που λέτε όλη μέρα;» και άλλες πολλές. Ναι, τα κάνουμε όλα αυτά αλλά κάνουμε και πολλά άλλα που ούτε σας περνάνε από το μυαλό. Ευτυχώς πολλοί από αυτούς που μας περιγελούσαν έχουν αλλάξει γνώμη βλέποντας την δουλειά όλων των συναδέλφων μέσα από τα blogs τους.

Θέλεις να μας πεις  δυο λόγια για το KindyKids.gr;

Το KindyKids.gr είναι από τις πρώτες σελίδες που επισκέφτηκα σαν νέα νηπιαγωγός και συνεχίζω να επισκέπτομαι τακτικά. Το υλικό που προσφέρει είναι πολύ χρήσιμο και η δουλειά του γενικότερα πολύ αξιόλογη. Συνεχίστε το έργο σας με τον ίδιο ζήλο που δείχνετε μέχρι σήμερα.

Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτή τη συνέντευξη!